သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့သည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တို့အတွက် လေးနက်ထူးခြားသည့် နေ့ထူးနေ့မြတ် ရက်တစ်ရက် ဖြစ်ပါသည်။

အတုမရှိသော ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားရှင်သည် မဟာသက္ကရာဇ် ၁၀၃ ခုနှစ် ကဆုန်လပြည့်နေ့တွင် သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ရှင်ဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူခဲ့သည်။ ထို့နောက် သတ္တမမြောက်ဝါတွင် တာဝတိံသာနတ်ပြည်သို့ ကြွတော်မူပြီး မယ်တော်ဖြစ် ခဲ့ဖူးသော သန္တုဿိတနတ်သားကို အမှူးထား၍ လောကဓာတ်တစ်သောင်းမှ ရောက်လာ ကြကုန်သော နတ်ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့အား ဝါတွင်းသုံးလကာလပတ်လုံး အဘိဓမ္မာဒေသနာတော်ကို ဟောကြားတော်မူခဲ့သည်။ ထိုစဉ်ကမြတ်စွာဘုရားရှင်သည် မယ်တော်ဖြစ် ခဲ့ဖူးသည့် သန္တုဿိတ နတ်သားကို အဘိဓမ္မာဒေသနာဖြင့် ကျေးဇူးဆပ်ရန် ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းဖြင့်သာ တာဝတိံသာနတ်ပြည်သို့ ကြွသွားတော်မူခဲ့သည်။

“မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုအစ ပျူခေတ် က” ဟုဆိုရပေမည်။ အေဒီ ၈၀၂ တွင် သရေခေတ္တရာပျူမင်းက ပျူယဉ်ကျေးမှု အဖွဲ့ကို တရုတ်ဧကရာဇ် တဲကျန်း နန်းစိုက်ရာ ချင်အန်းမြို့တော်သို့ စေလွှတ်လိုက်ရာတွင် တရုတ်ဧကရာဇ် မှာ ပျူအဆို၊ အတီး၊ အကအလှတို့တွင် နစ်မွန်းနေသဖြင့် ကဗျာဆရာကြီး ပိုးကျူအိက တရုတ်ပြည်သူတို့အား လျစ်လျူရှုမထားသင့်ကြောင်း ကဗျာ တစ်ပုဒ်ဖြင့် အသိပေးမှု၊ သတိပေးမှု ပြုခဲ့ရသည်။

သွားနှင့်ခံတွင်း ကျန်းမာရေးသည် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး၏ ကျန်းမာရေး အတွက် လွန်စွာမှ အရေးကြီးသကဲ့သို့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုခုတွင် ရောဂါဖြစ်ပွားနေပါက ခံတွင်းထဲတွင် ရှေ့ပြေးလက္ခဏာများ ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိပါသည်။ ခံတွင်းကင်ဆာအပါအဝင်သွားနှင့် ခံတွင်းရောဂါ အများစုသည် ကြိုတင် ကာကွယ်၍ရသော်လည်း အမှန်တကယ် ဖြစ်ပွားလာပါက မသက်မသာခံစားရခြင်း၊ နာကျင်ကိုက်ခဲရောင်ရမ်းခြင်း၊ မျက်နှာပုံပျက်သွားခြင်း၊ မသန်မစွမ်း ဖြစ်ခြင်းနှင့် နောက်ဆုံးတွင် အသက် အန္တရာယ်ဆုံးရှုံးရခြင်း အစရှိသည်တို့ကြောင့် နိုင်ငံအတော်များများကို

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် တိုးတက်ဆန်းသစ်သည့်အတွေးအခေါ်ရှိသော၊ နုပျိုတက်ကြွ၍ အားမာန်အပြည့်ရှိသော၊ ဗလငါးတန်နှင့်ပြည့်စုံသော လူငယ်များ မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ လူငယ်များသည် နောင်တစ်ချိန်တွင် နိုင်ငံ့တာဝန်များကို လွှဲပြောင်းတာဝန်ယူကြရမည်ဖြစ်ပြီး အနာဂတ်ကမ္ဘာကို ပုံဖော်ရေးဆွဲကြမည့် လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ်များ ဖြစ်ကြပါသည်။

အနောက်ဘက်ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းတွင် သေနတ်သံ၊ ဗုံးသံ၊ ငရဲပွက်သံများဖြင့် ဆူညံနေသောကာလ၌ အေးချမ်းသာယာသော ရပ်ဝန်းတစ်ခုသို့ ကျွန်တော်တို့ ခြေချမိခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်တို့ဆိုသည်မှာ ဒုတိယဝန်ကြီးချုပ်နှင့် ပို့ဆောင်ရေးနှင့်ဆက်သွယ်ရေးဝန်ကြီးဌာန ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်ကြီး မြထွန်းဦးခေါင်းဆောင်သော မြန်မာကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ဖြစ်ပြီး အေးချမ်းသာယာသောရပ်ဝန်း ဆိုသည်မှာ မြန်မာကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ အောက်တိုဘာလ ၁၅ နှင့် ၁၆ ရက်တို့တွင် တက်ရောက်ခဲ့သည့် “တတိယအကြိမ်ရပ်ဝန်းနှင့် ပိုးလမ်းမဆိုင်ရာ နိုင်ငံတကာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေးဖိုရမ်” ကျင်းပရာဖြစ်သော တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ၊ ပေကျင်း မြို့တော်ဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံမဟာဗျူဟာနှင့် နိုင်ငံတကာလေ့လာရေးအဖွဲ့ (Myanmar Institute of Strategic and International Studies-MISIS) နှင့် တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ ယူနန်တက္ကသိုလ်ရှိ မြန်မာ့ ရေးရာလေ့လာရေးဌာနတို့ပူးပေါင်း၍ မြန်မာနိုင်ငံနှင့် တရုတ်နိုင်ငံတို့မှ သုတေသနပညာရှင်များအကြား စာတမ်းဖတ်ကြားပွဲတစ်ရပ်ကို ၂၀၂၃ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၂၀ ရက်နေ့တွင် ရန်ကုန်မြို့ Lotte Hotel၌ လူကိုယ်တိုင်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ အွန်လိုင်းစနစ်ဖြင့်လည်းကောင်း ပါဝင်သည့် Hybrid Format ဖြင့် ကျင်းပခဲ့ပါသည်။ စာတမ်းဖတ်ပွဲသို့ ပြည်ထောင်စုအစိုးရအဖွဲ့ရုံးဝန်ကြီးဌာန(၂) ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး ဦးကိုကိုလှိုင် တက်ရောက်၍ အဖွင့်အမှာစကား ပြောကြားခဲ့ပါသည်။

မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုသမိုင်းကို လေ့လာကြည့်လျှင် မြန်မာ့ဂီတသည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၁၅၀၀ ကျော်ခန့်မှစ၍ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။ ခရစ်နှစ် ၈၀၂ ခုခန့်က ရေးခဲ့သည့် တရုတ်လူမျိုးတို့၏ မှတ်တမ်းတစ်စောင်အရ မြန်မာ့တူရိယာနှင့်သီချင်းတို့သည် ထိုခေတ်တွင် ပြေပြစ်ကောင်းမွန်နေပြီ  ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။

သိမ်မွေ့နူးညံ့သည့် အဆို၊ အက၊ အရေး၊ အတီး အနုသုခုမပညာရပ်များ ထွန်းကားခဲ့ကြောင်း ခရစ်နှစ် ၈၀၂ ခုနှစ်တွင် ပျူအနုပညာရှင် ၃၅ ဦးပါဝင်သောအကအဖွဲ့ တရုတ်နိုင်ငံ ချန်အန်းမြို့သို့ သွားရောက် ခဲ့သည့်မှတ်တမ်းအရ သိနိုင်သည်။ ထိုအဖွဲ့ကို တရုတ်တို့က လှိုက်လှဲစွာကြိုဆိုခဲ့သည်။ တရုတ်ဘုရင်ခံ “ဝေကောင်း” သည် ပျူဂီတကို သင်္ကေတဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပျူတို့၏ ကဟန်ကကွက်နှင့် တူရိယာများကို ရုပ်ပုံများရေးဆွဲ၍လည်းကောင်း မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သည်။ ယင်းအကြောင်းကို ထန်မင်းဆက်သမိုင်းသစ်တွင် ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။ ပျူတီးဝိုင်းတွင် တူရိယာပစ္စည်း ၂၂ မျိုးပါရှိပြီး သံစဉ်ခုနစ်မျိုးဖြင့် တီးမှုတ်၍ရသည့် ပလွေတူရိယာလည်းပါရှိကြောင်း သမိုင်းမှတ်တမ်းများတွင် ဖော်ပြထားသည်ကို တွေ့နိုင်သည်။ ဖော်ပြချက်များအရ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း နှစ်ထောင်ကျော်ကတည်းကပင် သံစဉ်ခုနစ်ပါးကို အသုံးပြုနိုင်ခဲ့ကြောင်း သိရသည်။ တူရိယာပစ္စည်းအားဖြင့်လည်း စုံစုံလင်လင်ဖြင့် အဆင့်မြင့်စွာအသုံးပြုနိုင်ခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားသည်။

နိုင်ငံတိုင်း နိုင်ငံတိုင်းတွင် ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှုစရိုက်လက္ခဏာများ ကိုယ်စီရှိကြသည်။ မြင့်မားသည့် ယဉ်ကျေးမှုစရိုက်လက္ခဏာနှင့် ပြည့်စုံသည့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံသည် ထိုနိုင်ငံ၏သမိုင်းနှင့်ချီ ရှည်လျားခဲ့သည့် ရိုးရာအစဉ်အလာ ဒြပ်ရှိ၊ ဒြပ်မဲ့ အထောက်အထားများအပြင် အဆင့်ဆင့်ပြောင်းလဲတိုးတက်လာသည့် ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှု အနုသုခုမအစဉ်အလာများ ပိုင်ဆိုင်ထားသောနိုင်ငံဖြစ်သည်။ ရိုးရာအစဉ်အလာတို့သည် အဆိုပါနိုင်ငံ၏ ထူးခြားပေါ်လွင်သည့် အဓိကအသွင်အပြင်လက္ခဏာများ၊ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားဖွယ် ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှု အစဉ်အလာများဖြစ်သည်။