၂၀၀၄ ခုနှစ် မေလဆန်းနေ့တစ်နေ့ ဖြစ်ပါသည်။ မြန်မာ့လယ်ယာထွက်ကုန်ပစ္စည်းရောင်းဝယ်ရေး (ကုန်သွယ်/လယ်ယာ)၊ ပြည်ပပို့ကုန်ဌာနတွင် ဒုတိယအထွေထွေမန်နေဂျာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသော ကျွန်တော့်အား ဦးဆောင်ညွှန်ကြားရေးမှူးဖြစ်သူ ဦးမင်းလှအောင်က အရေးကြီးကိစ္စရှိ၍ သူနှင့်အတူဝန်ကြီးရုံးသို့လိုက်ပါရန် ညွှန်ကြားပါသည်။ ဝန်ကြီးရုံးသို့ ရောက်ရှိချိန်တွင် ဦးဆောင်ညွှန်ကြားရေးမှူးက ဝန်ကြီးဗိုလ်မှူးချုပ်ပြည့်စုံထံသို့ ဝင်ရောက်သတင်းပို့ပြီး ကျွန်တော်က ဝန်ကြီးရုံးခန်းပြင်ပမှ စောင့်နေခဲ့ပါသည်။ ခဏအကြာတွင် ဦးဆောင်ညွှန်ကြားရေးမှူး ပြန်လည်ထွက်ခွာလာပြီး ကျွန်တော်နှင့်အတူ ရုံးသို့ ပြန်လာကြပါသည်။ အပြန်လမ်းကားပေါ်တွင် ဦးဆောင်ညွှန်ကြားရေးမှူးက ကျွန်တော့်အား ဂမ်ဘီယာဆိုတဲ့နိုင်ငံကို သိသလားဟု မေးပါသည်။ ကျွန်တော်က ဂမ်ဘီယာဆိုသည့်နိုင်ငံကို မကြားဖူးပါ။ သို့ဖြစ်၍ အာဖရိကနိုင်ငံ တစ်ခုခုဖြစ်မည်ထင်သည်ဟုသာ ဖြေကြားလိုက်ပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် နှစ်စဉ်ရေကြီးမှု သုံးကြိမ်ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည်။ ၎င်းတို့မှာ ဇွန်လ (မိုးဦးကာလ)တွင် တစ်ကြိမ်၊ ဇူလိုင်လမှ သြဂုတ်လအတွင်း (မိုးလယ်ကာလ) တွင် တစ်ကြိမ်၊ စက်တင်ဘာလမှ အောက်တိုဘာလ (မိုးနှောင်းနှင့်မိုးလွန်ကာလ) တွင်တစ်ကြိမ် စုစုပေါင်းသုံးကြိမ် ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည်။

ဒီသီချင်းစာသားလေးကို လူတိုင်းကြားဖူးကြမှာပါ။ အခုဆိုရင် ည ၈ နာရီ သတင်းလာခါနီးမှာ နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီရဲ့ ဦးတည်ချက် (၉)ရပ် အသံလွှင့်တဲ့အခါ နောက်ခံတီးလုံးအနေနဲ့ နေ့စဉ်ကြားနေကျဖြစ်နေမှာပါ။ သံစဉ်စာသားလေးတွေဟာ အဓိပ္ပာယ်ရှိသလို “ပြည့်အင်အားသည် ပြည်တွင်းမှာသာရှိသည်” ဆိုတဲ့အတိုင်း ဘယ်သူ့အကူအညီမှမလိုဘဲ ကိုယ့်ခွန်ကိုယ့်အားနဲ့ ကိုယ့်အား ကိုယ်ကိုးစိတ်ကိုဖြစ်စေပါတယ်။

မိမိတို့မြန်မာနိုင်ငံသားများသည် စိတ်အေးချမ်းသာယာမှုကို မြတ်နိုးကြသည်။ မရှိလည်း အေး၊ ရှိလည်းအေး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနေလိုကြသည်။ သို့သော် ထိုသို့ မနေရပါချေ။ ခေတ်အဆက်ဆက် လက်နက်ကိုင် ပဋိပက္ခများကြောင့် မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ်ကျခဲ့ကြရသည်။ အထုပ်ကိုယ်စီဆွဲ၍ ပြေးခဲ့လွှားခဲ့ကြရဖူးသည်။ ယခုတိုင်လည်း ဤဒုက္ခမျိုး ငြိမ်းကြပြီဟု မဆိုနိုင်သေးပေ။

မကြာသေးမီက မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ပတ်သက်လို့ ထူးတဲ့သတင်းတစ်ပုဒ်ကို ကြားသိခဲ့ရပါတယ်။ သတင်းကောင်းတစ်ပုဒ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြည်ပနိုင်ငံမှ အတိုက်အခံပါတီတစ်ခုက အနောက်နိုင်ငံတွေနဲ့ OIC နိုင်ငံတွေအလိုကျ မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လှုံ့ဆော်လိုက်တဲ့ အကွက်ဆန်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံရဲ့ အတိုက်အခံပါတီ BNP ဟာ ၂၀၂၃ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၃ ရက်နေ့က “Rohingya Crisis and Repatriation Strategy” ဆွေးနွေးပွဲတစ်ရပ် ကျင်းပခဲ့ပြီး ဆွေးနွေးပွဲမှာ BNP အနေနဲ့ ဘင်္ဂါလီတွေရဲ့ အကျပ်အတည်းအတွက် ထိရောက်စွာဖြေရှင်းနိုင်ဖို့ အချက် ၁၆ ချက်ကို အဆိုပြုခဲ့ကြောင်း သတင်းဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်မှာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ယနေ့ မျက်မှောက်ကမ္ဘာကြီးတွင် အရေးကြီးဆုံးလိုအပ်သည့်အရာများမှာ ငြိမ်းချမ်းရေး၊ တည်ငြိမ်ရေးနှင့် လူမှုစီးပွားဘဝ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတို့ဖြစ်ပြီး ယင်းတို့သည် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုမှအစပြု၍ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းများအားလုံးကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်ရန် အချင်းချင်း အမှီသဟဲပြု ချိတ်ဆက်လျက်ရှိသည်။

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်‌ရေးသည် အသေးစား၊ အငယ်စားနှင့် အလတ်စားကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးက အရေးပါလှသည့် အခန်းကဏ္ဍ၌ ပါဝင်နေပါသည်။

ငြိမ်းချမ်းရေးဟူသည် “ဆူပူလှုပ်ရှားထကြွခြင်း၊ စစ်မက် စသည်တို့ ကင်းမဲ့သောအဖြစ်” ဟူ၍ မြန်မာအဘိဓာန်တွင် ဖွင့်ဆိုထားပေရာ ငြိမ်းချမ်းခြင်းကို လူသားတိုင်း လိုချင်တောင့်တကြပေလိမ့်မည်။

လူသားနှင့် ပဋိပက္ခသည် ဒွန်တွဲနေတတ်ပါသည်။ ပဋိပက္ခသည် ဘဝ၏အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဟုလည်း ဆိုပါသည်။ အမိတစ်ဝမ်းတည်းမှ မွေးဖွားခဲ့ကြသည့် မိသားစုအတွင်း၌ပင် ပဋိပက္ခများနှင့် မကင်းနိုင်ပါ။ မတူကွဲပြားသည့်သူများနှင့် စုစည်းနေထိုင်ကြလျှင် ပဋိပက္ခများ ပို၍ရှိမည်ဖြစ်သည်။ ပဋိပက္ခရှိသည်ဆိုသော်လည်း အနည်းအများ၊ အတိမ်အနက်တော့ တူချင်မှတူပါမည်။ မည်သို့မတူညီသည်ဖြစ်စေ အများနှင့်စုစည်းနေထိုင် လုပ်ကိုင်လျှင် ယင်းပတ်ဝန်းကျင်၌ ပဋိပက္ခများ ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့ပဋိပက္ခများရှိသည်မှာ ပြဿနာမဟုတ်။ သဘာဝဖြစ်သည်။

မုန်းချောင်းရေအလျဉ် ရစ်ခွေဆင်းသို့ ကျား   ရင်ထဲမှာနွေ ...           အသည်းလွှာအပေါင်း           ချမ်းဆောင်းမြမြ တုန်ယင်ကာလေ           နှလုံးသားမျက်ရည် မိုးသို့စွေခဲ့ပေ