ပြီးခဲ့သည့် နိုဝင်ဘာ ၁၅ ရက်နှင့် ၁၆ ရက်တို့တွင် ယာဉ်တိုက်မှုသုံးမှု အတွင်း လူငါးဦးသေဆုံးပြီး ၁၁ ဦး ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သည့် သတင်းများကို ဖတ်ရှုလိုက်ရသည်။ ယာဉ်တိုက်မှုဟု ဆိုရာတွင် ဖြစ်စဉ်နှစ်ခုမှာ မော်တော်ဆိုင်ကယ်တိုက်မှုဖြစ်၍ ကျန်တစ်မှုမှာ လူများတင်ဆောင်မောင်းနှင်လာသော အရှိန်မထိန်းနိုင်သည့်ကားက လမ်းဘေးတွင် ရပ်ထားသည့်ကားကို နောက်မှဝင်တိုက်မိခြင်းဖြစ်ပြီး သေဆုံးသူသုံးဦးနှင့် ဒဏ်ရာရသူ ၁၀ ဦးအထိ ရှိခဲ့သည်။

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် ဒေသတည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုနှင့် စီးပွားရေးကောင်းမွန်မှုသည် အရေးကြီးသည်။ တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုမရှိပါက ဒေသဖွံ့ဖြိုးမှုကို ထိရောက်စွာမလုပ်နိုင်။ ဒေသဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုရှိသော်လည်း တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုမရှိသောကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုသည် အချည်းနှီးဖြစ်နိုင်။ စီးပွားရေးကောင်းမွန်ပါသော်လည်း ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကို အကြိမ်ကြိမ်ပြုလုပ်နေရသဖြင့် ရှေ့သို့မတက်လှမ်းနိုင်စသည့် အဟန့်အတားများကို ပြည်သူလူထုနှင့်အတူလက်တွဲ၍ ကျော်လွှားသွားကြရမည်ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာ့လူသားအားလုံး၏ ၉၂ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သည် သန့်ရှင်းသောလေကို ရှူခွင့်မရကြဟု ကုလသမဂ္ဂပတ်ဝန်းကျင်အစီအစဉ် (ယူအင်န်အီးပီ) ကဆိုသည်။ ညစ်ညမ်းသောလေကို ရှူရှိုက်နေကြရခြင်းကြောင့် အကြမ်းဖျင်းအားဖြင့် နှစ်စဉ် လူခုနစ်သန်းခန့် အချိန်မတိုင်မီ သေဆုံးနေကြရာ အသက်ငါးနှစ်အောက် ကလေးများသေဆုံးမှုက ပိုမိုများပြားသည်။ မိုးအကုန် ပွင့်လင်းရာသီသို့ ရောက်သည့်အခါတိုင်း တောမီးလောင်ခြင်း၊ စိုက်ပျိုးရေးအတွက် မီးရှို့ခြင်းတို့ကြောင့် အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံများအတွင်း နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်မီးခိုးမြူငွေ့များဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိရာ ဒေသခံပြည်သူများအပေါ် ကျန်းမာရေးအန္တရာယ်များ ကျရောက်စေခြင်းကြောင့် နယ်စပ်ဖြတ်ကျော် မီးခိုးမြူငွေ့များ ထိန်းချုပ်ရေးအတွက် သက်ဆိုင်ရာနိုင်ငံများ ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်နေကြရသည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် သယံဇာတပစ္စည်းများ ပေါများကြွယ်ဝသောနိုင်ငံဖြစ်သည်။ မြေပေါ်မြေအောက်၊ ရေပေါ်ရေအောက် သဘာဝသယံဇာတပစ္စည်းများ အလျှံပယ် ထွက်ရှိလျက်ရှိသည်။ မြန်မာနိုင်ငံသည် မြောက်ဘက်တောင်ကုန်းဒေသ၊ အရှေ့ဘက် တောင်ကုန်းနှင့် ကုန်းပြင်မြင့်များ၊ တနင်္သာရီတောင်တန်းဒေသတို့သည် သက်ရင့် ကျောက်များဖြင့် တည်ဆောက်ဖွဲ့စည်းထားသောကြောင့် ထိုဒေသများ၌ ကျောက်နီ၊ ခဲ၊ သွပ်၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ခဲမဖြူ၊ အဖြိုက်နက်၊ ပတ္တမြား၊ နီလာ၊ ကျောက်စိမ်း စသည့် တွင်းထွက်ရတနာမျိုးစုံထွက်ရှိသည်။

ပြီးခဲ့သည့် တန်ဆောင်တိုင်ပွဲတော်ကာလအတွင်း နိုင်ငံတစ်ဝန်းရှိ ဒေသအသီးသီးတို့တွင် ရိုးရာဓလေ့အလိုက် ကျင်းပကြသည့် ပွဲတော်များ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်ပင် စည်ကားသိုက်မြိုက်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံတစ်ဝန်းဟုဆိုရာတွင် တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုရှိသော၊ ငြိမ်းချမ်းသော မြို့ရွာများတွင်သာဖြစ်ပြီး အကြမ်းဖက်လက်နက်ကိုင် တိုက်ခိုက်မှုများ ဖြစ်ပေါ်နေသည့် ဒေသများတွင်မူ ဆန့်ကျင်ဘက်အခြေအနေများအဖြစ် ပျော်ရွှင်အေးချမ်းမှုတို့ ဆိတ်သုဉ်းနေကြမည်ဖြစ်သည်။ ထောင်သောင်းမက များပြားလှစွာသော ပြည်သူများ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့စွာ ပါဝင်ဆင်နွှဲကြသည့် ဘုရားပွဲတော်၊ မီးထွန်းပွဲတော်၊ မသိုးသင်္ကန်း ရက်လုပ်ပြိုင်ပွဲတော်၊ မီးပုံးပျံပွဲတော်၊ မီးရှော်တိုင် မီးကြာစံပွဲတော်၊ ဂီတပွဲတော်၊ ဈေးရောင်းပွဲတော်တို့၏ ကြက်ပျံမကျ စည်ကားလှသည့် ပုံရိပ်များက ငြိမ်းချမ်းစွာနေထိုင်လိုကြသည့် ပြည်သူတို့၏ စစ်မှန်သောဆန္ဒကို ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်စေသည်။

သက်ရှိလူသတ္တဝါများ အသက်ရှင်ရပ်တည်နိုင်ရေးအတွက် သန့်ရှင်းသောလေကို စက္ကန့်မလပ်ရှူရှိုက်နေရသည်။ ထမင်းအသက် ခုနစ်ရက်၊ ရေအသက်တစ်မနက် ဆိုကြသည်ထက် လေအသက်သည် စက္ကန့်မိနစ်ပိုင်းမျှသာကြာမြင့်သဖြင့် သန့်ရှင်းသောလေရှူရှိုက်ရေးသည် အရေးတကာအရေးတွင် အရေးအကြီးဆုံးဖြစ်ပေသည်။ အောက်ဆီဂျင်ဟု ခေါ်ဆိုသောလေကို မရှူရှိုက်ရပါက အသက်သေဆုံးနိုင်ပြီး မသန့်ရှင်းသောလေကို ရှူရှိုက်ရပြန်လျှင်လည်း သက်တမ်းတိုခြင်းကို ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

မြန်မာ့တိုင်းရင်းဆေးပညာသည် စာနှင့်ပေနှင့် သမိုင်းတင်နိုင်သည့် ခေတ်များ၌ပင် ပညာရပ်တစ်ခုအနေဖြင့် ပေါ်ပေါက်နေခဲ့ပြီး ခေတ်အဆက်ဆက်တွင် ထွန်းကားလာခဲ့သည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ ခိုင်လုံသည့် မှတ်တမ်းတစ်ရပ်အနေဖြင့်မူ ပုဂံမြို့ ဝက်ကြီးအင်းအရပ်တွင် တွေ့ရှိရသော အင်းဝခေတ်ထိုးတက်နွယ်ကျောင်း ကျောက်စာတွင် အလှူရှင်တောင်တွင်းမင်းသီရိဇေယျသူရ ဇနီးမောင်နှံတို့လှူဒါန်းသည့် ပစ္စည်းများစာရင်းတွင် ဗုဒ္ဓပိဋကတ်တော်များနှင့်အတူ အာယုဗ္ဗေဒဆေးကျမ်းများစွာတို့ကို ပေးလှူခဲ့ကြောင်း ဆေးကျမ်းအမည်များနှင့်တကွ ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။ အင်းဝနရပတိမင်းလက်ထက်တွင် ထိုးခဲ့သည့် ထိုကျောက်စာသည် မြန်မာ့တိုင်းရင်းဆေးပညာသမိုင်းအတွက် အစောဆုံးအထောက်အထားဖြစ်သည်။

ယဉ်ကျေးမှုကို မြန်မာအဘိဓာန်တွင် “သိမ်မွေ့ပြေပြစ်သော တတ်သိလိမ္မာမှု၊ တိုးတက်ထွန်းကားလာသော လူမှုအဆင့်အတန်း၊ အစဉ်အလာအားဖြင့် ထိန်းသိမ်းတည်ရှိသော ဓလေ့ထုံးတမ်း”စသည်ဖြင့် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုထားသည်။ အဆိုပါမြတ်နိုးဖွယ်ရာ ဂုဏ်အင်္ဂါများမှာ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရှေးအစဉ်အဆက်ထွန်းကားခဲ့သလို မကြာသေးမီကာလက ကျင်းပဆင်နွှဲခဲ့သော မြန်မာ့ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုအစဉ်အလာပွဲတော်များတွင် ထင်ရှားပေါ်လွင်စွာ ညွှန်းဆိုပြသခဲ့သဖြင့် အတိုင်းမသိ ဝမ်းမြောက်ကြည်နူးမိသည်။

မြန်မာလူမျိုးတို့ ရုံးပြင်ကနားကို ကြောက်တတ်ကြသည်မှာ ရှေးကတည်းကပင်ဖြစ်၍ ယနေ့ခေတ်အထိလည်း ကြောက်မြဲ၊ ကြောက်ဆဲတို့ရှိကြသေးသည်။ ပဒေသရာဇ်ခေတ်နှင့် ကိုလိုနီခေတ်တို့တွင် ရုံးဌာနများသည် အစိုးရအုပ်ချုပ်ရေး ယန္တရားများတွင်ပါဝင်၍ ပြည်သူများ၏ အထက်တွင်ရှိပြီး အဆိုပါယန္တရားများမှ ဝန်ထမ်းများမှာလည်း အလိုလိုနေရင်း ပြည်သူများ၏ အထက်သို့ရောက်နေသည်ဟု ယူဆကြသည်။ အချုပ်တန်းဆရာဖေ ရေးသားသည့် တေးထပ်ထဲကကဲ့သို့ “စာဇင်တောင် ဦးချလို့၊ ပလူးရပြေးကြို့ခါခါ၊ ခွေးသို့ပမာ...” ဆိုသည့် အဖြစ်မျိုးမှာ တာဝန်နှင့်လုပ်ပိုင်ခွင့်ကိုအကြောင်းပြု၍ ပြည်သူကိုအာဏာပြတတ်ကြသည့် ဝန်ထမ်းဆိုးတို့ကြောင့်ဟု ရှုမြင်နိုင်သည်။ အခြားရှုထောင့်မှကြည့်ပါက ဗဟုသုတနည်းပါးမှု၊ ပညာနည်းပါးမှုနှင့် မိမိတို့ကိုယ်တိုင် အားနည်းချို့ယွင်းမှုတို့ကြောင့် စာဇင်ဟု ဗမာသံဖြင့် ခေါ်ဆိုခဲ့ကြသည့် ပုလိပ်ဆာဂျင်အဆင့်မျှကို ဦးချခဲ့ကြသူများရှိခဲ့ခြင်းဟုလည်း ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

​​​​​​​မြန်မာနိုင်ငံတွင် နိုင်ငံတော်အစိုးရက တရားဝင်ထုတ်ဝေထားသော အများပြည်သူလှည့်လည်သုံးစွဲသည့် ငွေစက္ကူများကို တန်ဖိုးထား၍ စနစ်တကျသုံးစွဲနိုင်ရန် လိုအပ်သည်။ ငွေစက္ကူသည် ပြည်သူများ၏ နေ့စဉ်လူမှုစီးပွားဘဝတွင် အရေးအပါဆုံးအရာဖြစ်သည့်အတွက် ငွေစက္ကူအမျိုးမျိုးတို့ကို စနစ်တကျကိုင်တွယ်အသုံးပြုကြရ မည်ဖြစ်သည်။ ပြည်သူလူထု၏ လူမှုစီးပွားဘဝတွင် ဟောင်းနွမ်းငွေစက္ကူများ ကိုင်တွယ်အသုံးပြုရာတွင် အခက်အခဲအမျိုးမျိုးရှိနိုင်ပေသည်။