မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄ ခုနှစ် တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော် ၁ဝ ရက် ၂၀၂၂ခုနှစ် နိုဝင်ဘာ ၁၇ ရက် ကြာသပတေးနေ့သည် မြန်မာတိုင်းရင်းသားအားလုံး မြန်မာအမျိုးသားအားလုံး၏ “အမျိုးသားအောင်ပွဲနေ့”ဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်၍(၁၀၂)နှစ်မြောက် အမျိုးသားအောင်ပွဲနေ့ကို နိုင်ငံရေးအနှစ်သာရပြည့်ဝစွာဖြင့် တစ်နိုင်ငံလုံးကျင်းပနိုင်ရေးအတွက် နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက အမျိုးသားရေးဦးတည်ချက်များ သတ်မှတ်ဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။

လူတို့၏ နေ့စဉ်နေထိုင်မှုပုံစံတွင် ပုံမှန်လမ်းလျှောက်ခြင်းကို အားပေးသင့်ကြသည်။ ပြုကျင့်ရမည့် နေ့စဉ်အလေ့အထတစ်ခုအဖြစ် ဝီရိယထား၊ အလေးထားကြိုးစားသင့်ကြသည်။ လေ့ကျင့်ခန်းမျိုးစုံရှိသော်လည်း အသက်အရွယ်အရ နေ့စဉ်ပုံမှန်လမ်းလျှောက်ခြင်းကဲ့သို့ မိမိကျန်းမာရေးအတွက် လုံခြုံမှု၊ စောင့်ရှောက်မှုအပြည့်အဝပေးနိုင်သည့် လေ့ကျင့်ခန်းမျိုးမရှိဟု မြင်ပါသည်။ နံနက်စောစောနာရီဝက်ခန့် လမ်းလျှောက်ပြီးစီးသည်နှင့် ပြုလုပ်ရမည့်တစ်နေ့တာ နိစ္စဓူဝကိစ္စများ ပြီးမြောက်အောင်မြင်အောင် လုပ်နိုင်စွမ်းပိုရှိလာသည်။

“မြန်မာ” ဟူသော အမည်သည် တိုင်းရင်းသား လူမျိုးတစ်မျိုးတည်းကို ရည်ညွှန်းကိုယ်စားပြုသည့် အမည်လုံးဝ မဟုတ်ပါ။ မြန်မာအဘိဓာန်ကျမ်းကြီး “မြန်မာနိုင်ငံအဘိဓာန်ကျမ်းကြီး” တွင် “နှစ်ရှည် ကာလရှည်စွာ အစဉ်အဆက် ပျံ့နှံ့စွာ အတူတကွ အခြေစိုက်နေထိုင်သော တိုင်းရင်းသားလူမျိုး”ဟု အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုထားပါသည်။ ထို့ကြောင့် “မြန်မာ” ဟူသော အမည်နာမသည် ပြည်ထောင်စုဖွား တိုင်းရင်းသားမျိုးနွယ်စုအားလုံးအတွက် ပေါင်းရုံး သိမ်းကျုံးကာ ခေါ်ဝေါ်သတ်မှတ်ထားသည်မှာ ထင်ရှားလှပါသည်။ အင်္ဂလိပ်ဘာသာအားဖြင့်လည်း “ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ” (Union of Myanmar) ဟု ဖွင့်ဆိုသတ်မှတ်ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

အမျိုးသားနေ့သည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးသမိုင်းတွင် အရေးပါသည့်နေ့ရက်တစ်ရက်ဖြစ်ပါသည်။ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့တို့ လက်အောက်ကျရောက်စဉ် နယ်ချဲ့ဆန့်ကျင်ရေး အမျိုးသားလွတ်မြောက်ရေး လှုပ်ရှားမှုများစွာအနက်မှ နယ်ချဲ့အစိုးရ၏ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်အက်ဥပဒေကို တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားများက ဆန့်ကျင်သပိတ်မှောက်ရာမှ အမျိုးသားရေးနိုးကြားတက်ကြွမှု ဖြစ်လာစေသည့်နေ့ရက်ကို အမျိုးသားနေ့အဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ၁၉၂၂ ခုနှစ်က စတင်သတ်မှတ်ခဲ့သော အမျိုးသားနေ့သည် မြန်မာနိုင်ငံအတွက် နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ တိုင်သည့် ယနေ့ထက်တိုင် အရေးပါနေဆဲဖြစ်ပါသည်။

အရုဏ်ဦး၏ ရောင်နီဦးအောက်တွင် သက်ရှိ၊ သက်မဲ့အရာအားလုံး ပြန်လည်နိုးထသက်ဝင်လာသည်။ နေ့သစ်တစ်နေ့ကို အစပျိုးလိုက်သည့် အရုဏ်ဦး၏အလှ၊ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်သော လေနုအေးတို့ကို ထိတွေ့နမ်းရှိုက်ရသည့်အရသာ။ သစ်လွင်သောနေ့သစ်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်းအသစ်၊ လူကလည်း စိတ်သစ်၊ လူသစ်၊ ခွန်အားသစ်။ အရာရာသည် သစ်လွင်ဆန်းသစ်လှပလို့နေသည်ကော။

၂၀၂၂ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၉ ရက်နေ့က မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အနောက်ခြမ်းမှာ မြန်မာတိုင်းရင်းသားတွေနဲ့ လုံခြုံရေးအဖွဲ့အစည်းတွေကို အနှောင့်အယှက်ပြုတိုက်ခိုက်နေတဲ့ ARSA (အာဆာ)လို့ခေါ်တဲ့ Arakan Rohingya Salvation Army အမည်ခံ အကြမ်းဖက်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဟာ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံအတွင်းက ဒုက္ခသည်စခန်းတစ်ခုအတွင်းမှာ အာဆာအဖွဲ့ရဲ့ (၆)နှစ်မြောက်နှစ်ပတ် လည်အခမ်းအနားတစ်ခုကို ကျင်းပသွားတယ်လို့ သိလိုက်ရတဲ့အခါ....

မြန်မာလူမျိုးတို့သည် ရှေးပဝေသဏီကတည်းကပင် ကိုယ့်ထီး၊ ကိုယ့်နန်း၊ ကိုယ့်ကြငှန်းဖြင့် နေထိုင်ခဲ့ကြသူများဖြစ်သည်။ မိမိလူမျိုး၊ မိမိတိုင်းပြည်ကို ချစ်မြတ်နိုးကြသည်။ မိမိလူမျိုးအား တိုင်းတစ်ပါးမှ ချိုးနှိမ်သည်ကို မနှစ်သက်သကဲ့သို့ မိမိတိုင်းပြည်ကို တိုင်းတစ်ပါးမှ မတရားစိုးမိုးခြယ်လှယ်သည်ကိုလည်း မနှစ်သက်ကြချေ။ မြန်မာလူမျိုးတို့သည် သူတစ်ပါးလူမျိုးအပေါ်လည်း မနှိမ်ချသကဲ့သို့ သူတစ်ပါးတိုင်းပြည်ကို ရန်စကျူးကျော်ခြင်း မပြုတတ်ကြပေ။ “ဝံသာနုရက္ခိတတရား”ကို ရှေ့တန်းတင်ထားကြသည့်လူမျိုးများ ဖြစ်ကြသည်။

မြန်မာတို့ရဲ့ ကျောက်မျက်ရတနာတွေထဲမှာ မြဆိုတာ အစိမ်းရောင်ရှိတဲ့ ကျောက်တစ်မျိုးမို့ ပညာရေးကို မြနဲ့တင်စားကြပါတယ်။ အစိမ်းရောင်ဟာ အေးမြခြင်းမို့ ပညာပြည့်ဝနှလုံးလှသူတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ အေးမြပါတယ်။ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံမှာ အရေးကြီးဆုံးအချက်ကို ပြောပါဆိုရင် လူတိုင်းကပညာရေးကိုပဲ ပြောကြမှာပါ။ ပညာရေးဟာ လူသားတို့ဘဝအတွက် အရေးကြီးလှသလို နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံအတွက်လည်း အလွန်အရေးပါလှပါတယ်။

“ဆီကိုရေချိုး၊ ဆေးရိုးမီးလှုံ၊ စပါးတောင်လိုပုံ” ဆိုသည့် ယခင်က ကျွန်တော်တို့၏ ဘိုးဘွားများ ပြောကြားခဲ့ဖူးသည့် ဆိုရိုးစကားလေးကို သတိတရဖြစ်မိသည်။ မြန်မာပြည်တွင် ဤမျှအထိ စပါးများပေါများစွာ ထုတ်လုပ်ထွက်ရှိခဲ့သည့်သဘော ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာအဖွဲ့ချုပ်၏ တာဝန်ရှိသူတစ်ဦးက “အရှေ့တောင်အာရှ၏ စပါးကျီ ဗမာပြည်”ဟု ဂုဏ်ပြုမှတ်ချက် စကားပြောကြားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေမည်။ ကမ္ဘာတွင် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလက တစ်ကမ္ဘာလုံးနီးပါး စားနပ်ရိက္ခာအခက်အခဲဖြစ်ချိန်တွင် မြန်မာနိုင်ငံမှဆန်များကို ဈေးနှုန်းချိုသာစွာ အကြွေးစနစ်ဖြင့် ရောင်းချဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခဲ့သည်သာမက ငွေကြေးအခက်အခဲကြုံတွေ့ ရလျက်ရှိသော ကိုရီးယားနိုင်ငံနှင့် ဂျပန်နိုင်ငံတို့ကို လှူဒါန်းပေးနိုင်ခဲ့သဖြင့် ထိုနိုင်ငံများသည် ယနေ့အထိပင် မြန်မာနိုင်ငံအား ကျေးဇူးတင်မဆုံးဖြစ်နေသည်က သက်သေပင်ဖြစ်သည်။

ဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများမှ အစိုးရများသည် လူငယ်များနှင့် အမျိုးသမီးများအား စွန့်ဦးတီထွင်မှု အစီအစဉ်များတွင် ပါဝင်စေရန် အားပေးဖန်တီးပေးခြင်း၊ လုပ်ငန်းစတင်ခြင်းကို အားပေးသည့် မူဝါဒများဖြင့် လုပ်ငန်းစတင်တည်ထောင်လိုစိတ်ကို ဆွဲဆောင်ခြင်း၊ လုပ်ငန်းစွမ်းဆောင်ရည် မြှင့်တင်ပေးပြီး ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် အတွေ့အကြုံများရရှိနိုင်စေရန် ပံ့ပိုးပေးခြင်းများဆောင်ရွက်၍ လူမှုစီးပွားဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာရန်နှင့် အလုပ်လက်မဲ့နှုန်းကို ကျဆင်းစေရန် ဆောင်ရွက်ကြပါသည်။