မြန်မာ့တပ်မတော်သည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းမှုနှင့်အတူ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ နယ်ချဲ့ကိုရော ဖက်ဆစ်ကိုပါတွန်းလှန် တိုက်ခိုက်ခဲ့ရာတွင် ခေါင်းဆောင်များမှသည် ရဲဘော်များအထိ နိုင်ငံနှင့် လူမျိုးတို့ လွတ်လပ်ရေးအတွက်ဟူသော စိတ်ကိုသာ တစ်စိတ်တည်း ထားရှိခဲ့ကြသည်။ လခဟူ၍ တစ်ပြားမှ မရ။ အဝတ်အစားလည်း ချို့တဲ့၊ ဆေးဝါးလည်း မလုံလောက်၊ အဝတ်အစားကို လက်နက်ခဲယမ်းမီးကျောက် မပြည့်စုံ။ အနားလည်း မရဘဲ အသက်နှင့်ခြေလက်အင်္ဂါတို့ပါ စွန့်လွှတ်၍ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး သမိုင်းစဉ်တစ်လျှောက် အမျိုးသားနိုင်ငံရေး ဦးဆောင်မှုအခန်းကဏ္ဍနှင့် မြန်မာ့တပ်မတော်တို့ တစ်ထပ်တည်း ဖြစ်နေခြင်း၏ နိဒါန်းလည်း ဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရှေးကာလကနိုင်ငံသားများ အခြေခံပညာစတင်သင်ကြားရာ၌ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်း များကို အားထားခဲ့ကြရသည်။ မိဘအုပ်ထိန်းသူများက မိမိတို့၏ကလေးငယ်များ ပညာသင်ကြားနိုင်ရန် ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းများသို့ ဦးစွာပို့ကြသည်။ အမျိုးသားခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း ငယ်စဉ် ကလေးဘဝက ဦးသောဘိတဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတွင် ပညာသင်ကြားခဲ့သည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် မြစ်ချောင်းအင်းအိုင် ပေါများပြီး ရေသယံဇာတ ကြွယ်ဝသည့် နိုင်ငံဖြစ်သည်။ လူတစ်ဦးတစ်နေ့လျှင် ရေချိုရရှိမှု ၁၆၄ ကုဗပေအောက် လျော့နည်းနေပါက ရေချိုရှားပါးမှု ခံစားနေ -ရခြင်းဖြစ်သည်ဟုဆိုရာ မြန်မာ့အိမ်နီးချင်းဖြစ်သော ထိုင်းက ၃၂၀ ကုဗပေ၊ အိန္ဒိယက ၁၅၆ ကုဗပေ ရရှိနေပြီး မြန်မာက ၁၀၃၂ ကုဗပေရရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ခြောက်သွေ့ရာသီ သို့ ရောက်ရှိလာပြီး နေ့အပူချိန်များ မြင့်မားလာသည်နှင့်အမျှ သောက်သုံးရေ ရှားပါးခက်ခဲမှုများကို မြန်မာနိုင်ငံ ဒေသအများ အပြားတွင် ကြုံတွေ့ကြရသည်။ ။

၂၀၃၀ ပြည့်နှစ်တွင် တစ်နိုင်ငံလုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်အားရရှိရေးအတွက် နိုင်ငံတော်က ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက် လျက်ရှိသည်။ နိုင်ငံအတွင်း လတ်တလောဖြစ်ပေါ်နေသော ဓာတ်အားပြတ်တောက်မှုများကြောင့် အဆင်မပြေမှုများ ကြုံတွေ့နေရသည့် ပြည်သူများအနေဖြင့် လျှပ်စစ်နှင့် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာန၏ ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်နေမှုများ၊ ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းနေရသည့် အခက်အခဲများအပေါ် သိရှိနားလည်စွာဖြင့် တက်ကြွစွာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ကြသည်နှင့်အမျှ လာမည့်ရှစ်နှစ်တာကာလတွင် တစ်နိုင်ငံလုံးရှိ အိမ်ထောင်စုများအားလုံး ဓာတ်အားသုံးစွဲခွင့်ရရှိရေးသည် မစားရ၀ခမန်း အပြောသက်သက်မျှသာ မဟုတ်ဘဲ လက်တွေ့အကောင်အထည်ပေါ်လာမည်ဖြစ်သည်။

မျက်မှောက်ကာလတွင် ကမ္ဘာတစ်ဝန်း၌ ဖြစ်ပွားနေသော ကိုဗစ်-၁၉ ကပ်ရောဂါ နောက်ဆက်တွဲ ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် လည်းကောင်း၊ အင်အားကြီးနိုင်ငံများ အားပြိုင်မှုကြောင့် လည်းကောင်း ကမ္ဘာပေါ်ရှိနိုင်ငံများ နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုများနှင့် ကြုံတွေ့နေရသည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ နိုင်ငံအများစုမှာ စီးပွားရေး ကျဆင်းလာပြီး ကမ္ဘာ့ရွှေဈေး၊ ရေနံဈေးနှင့် ငွေကြေးဈေးနှုန်း မတည်ငြိမ်မှုများကြောင့် ကုန်စည်ဈေးနှုန်းများ တက်လာမှုများနှင့် ကြုံတွေ့လျက်ရှိသည်။

ဆီသည် လူတို့အတွက် အင်အားဖြစ်စေသော အစာအုပ်စုထဲတွင် ပါဝင်သည်။ သို့ရာတွင် လိုသည်ထက်ပို၍ စားသုံးလျှင်မူ အင်အားဖြစ်သည်ထက် ရောဂါထူပြောလာနိုင်သည်။ ထို့အပြင် စားသုံးရန်မသင့်သည့် ဆီအမျိုးမျိုးတို့ကို နည်းမျိုးစုံဖြင့် ပြုပြင်ဖန်တီး၍ စီးပွားရေး လောဘသမား မသမာသူတို့က ဈေးကွက်တွင် ရောင်းချနေသော ဆီအတုများကို စားသုံးမိပြန်လျှင်လည်း ပို၍ပင် အကျိုးနည်းကြလိမ့်ဦးမည် ဖြစ်သည်။ ဆီအတုများက ဆီအစစ်များထက်ပင် ပို၍အရောင်လှ၊ ပို၍အနံ့မွှေးပြီး ရောင်းချရာတွင် ပို၍မျက်နှာပန်း လှသည်ဟုဆိုကြရာ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာဟုပင် ဆိုရမည်။

ယနေ့ကာလတွင် ဆီထွက်သီးနှံစိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်းရေးကို တွန်းအားပေး ဆောင်ရွက်နေကြပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရှိ လူတစ်ဦးချင်း နေ့စဉ်စားသောက်မှုတွင် အစားအစာများ၌ ဆီကိုမဖြစ်မနေ သုံးစွဲကြပါသည်။ ပညာရှင်များ၏ တွက်ချက်မှုအရ လူတစ်ဦး တစ်ရက်ဆီလိုအပ်ချက်မှာ ၁ ဒသမ ၅၈ ကျပ်သားဖြစ်ပြီး တစ်နှစ်လျှင် ဆီခြောက်ပိဿာခန့် စားသုံးသင့်ကြောင်း အသိပေးထားသော်လည်း လူတစ်ဦးချင်းစီ နေ့စဉ်ဆီစားသုံးမှုမှာ ၎င်းပမာဏထက်များစွာ ကျော်လွန်နေသည်ကို လေ့လာ တွေ့ရှိရပါသည်။

ကိုဗစ်-၁၉ ကပ်ရောဂါနှင့် ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးအခြေအနေတို့က ကမ္ဘာ့နိုင်ငံအသီးသီးကို ရိုက်ခတ်လျက်ရှိသည်။ နိုင်ငံတိုင်းတွင် အခက်အခဲကိုယ်စီ၊ စိန်ခေါ်မှုကိုယ်စီ ရင်ဆိုင်နေကြရခြင်း ဖြစ်သည့်အလျောက် လက်ရှိကြုံတွေ့နေကြရသည့် အကျပ်အတည်းများကို ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင် ခုခံနိုင်ကြရေးနှင့် အလျင်မြန်ဆုံး ရုန်းထွက် လွတ်မြောက်နိုင်ရေးအတွက် စီမံဆောင်ရွက်နေ ကြရသည်။

ခြိုးခြံချွေတာခြင်းသည် ကောင်းသောအလေ့အထဖြစ်သည်။ လူတစ်ယောက်၊ ဘဝတစ်ခု ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေသော အလေ့အကျင့်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ခြိုးခြံချွေတာခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ မြန်မာပြည်ရှိ လူမျိုးခြားများ၏ အပြုအမူ အလေ့အထများအား ဥပမာပေးကြသည်ကို ကြားဖူးကြမည်ဖြစ်သည်။ လက်တွေ့တွင်လည်း ထိုလူမျိုးခြားအများစုသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဆီထွက်သီးနှံအမယ် တော်တော်များများ စိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်းသည်။ မြန်မာတို့မှာ မိရိုးဖလာအရ မြေပဲဆီနှင့် နှမ်းဆီတို့ကို အဓိကထား စားသုံးခဲ့ကြပြီး နောက်ပိုင်းတွင် နေကြာဆီကိုလည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် သုံးစွဲလာကြသည်။ သို့ရာတွင် ပြည်တွင်းစားသုံးဆီ ထုတ်လုပ်နိုင်မှုထက် ပြည်တွင်းဆီစားသုံးမှုက များစွာပိုလာခြင်းနှင့် ပြည်တွင်းမှ ထုတ်လုပ်သည့်ဆီက ဈေးနှုန်းမြင့်လာခြင်းတို့ကြောင့် ပြည်ပမှ တင်သွင်းလာသည့် စားအုန်းဆီကို ပိုမိုစားသုံးလာခဲ့ကြရာမှ ပြည်တွင်းဆီဈေးကွက်တွင် စားအုန်းဆီက အဓိကနေရာကို သိမ်းပိုက်လွှမ်းမိုးသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။