‘စကား’သည် လူအချင်းချင်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုမှသည် လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်ဖြစ်လာအောင် ပေါင်းစည်းပေးသည့် ကြားခံ “ဆက်သွယ်ရေး”ဟုပင် ဆိုနိုင်ပါသည်။ စကားကိုလူတိုင်း ပြောတတ်သော်လည်း ပြောဆိုပုံနည်းစနစ်၊ စကားလုံးရွေးချယ်မှုနှင့် လေယူလေသိမ်းကွာခြားသည်နှင့် ထွက်ပေါ်လာသည့် စကားသံမှာလည်း နားထောင်ရသူအပေါ်ကို ခံစားချက်အမျိုးမျိုးပေးစွမ်းနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း “ချစ်စေလို ခံတွင်းလက်လေး သစ်၊ မုန်းစေလို ခံတွင်းလက်လေးသစ်”ဟူသော စကားပုံများ ထွက်ပေါ်လာရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စကားတစ်ခွန်း၊ စာတစ်ကြောင်းသည်ပြောကြားသူ၊ ရေးသားသူက သြဇာကြီးမားလေလေ နာကြားရသူ၊ ဖတ်ရှုရသူအတွက် သက်ရောက်မှုကြီးလေလေဖြစ်ပါသည်။ ပြောကြားခဲ့သောစကားတစ်ခွန်း၊ ရေးသားသောစာတစ်ကြောင်းသည် နားထောင်သူ၊ ဖတ်ရှုရသူ၏ ဘဝလမ်းကြောင်း ပြောင်းလဲသွားရသည့် သာဓကများစွာလည်းရှိပါသည်။