ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေခံအဆောက်အအုံများဖြစ်သော ကျေးလက်လမ်း/ တံတား၊ ကျေးလက်ရေပေးရေး၊ ကျေးလက်မီးလင်းရေးစသည့် လူမှုရေးနှင့်သက်ဆိုင်သော ပညာရေးနှင့်ကျန်းမာရေး အခြေခံအဆောက်အအုံများသည် ကျေးလက်ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေးနှင့် ဆင်းရဲမှုလျှော့ချရေးအတွက် မရှိမဖြစ်ဆောင်ရွက်ရန်လိုအပ်ကြောင်းနှင့် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် တိုက်ရိုက်သို့မဟုတ် သွယ်ဝိုက်အကျိုးပြုလျက်ရှိသည်။

လူသားတို့သည် ရှေးယခင်က အစားအစာကို စားသုံးရာတွင် ဗိုက်မဆာစေရန်၊ ဗိုက်ပြည့်စေရန် စားသုံးခဲ့ကြသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင်လည်း အချို့လူတို့သည် ထမင်းအဆာခံစေရန် ကောက်ညှင်းကို စားသည်ဟု ကြားဖူးသည်။ ထမင်းစားလျှင် အဆာမခံသည့်အတွက် အလုပ်မတွင်ဘဲ ကောက်ညှင်းစားလျှင် အဆာခံသည့်အတွက် အလုပ်တွင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ လူသားတို့သည် တဖြည်းဖြည်း အသိဉာဏ်ကြွယ်ဝလာသောအခါ (သို့) ချမ်းသာလာသောအခါ ဗိုက်ပြည့်ရုံ မဟုတ်ဘဲ လျှာဖြင့်အရသာခံပြီး စားသုံးလာကြသည်။ ချို၊ ချဉ်၊ ငန်၊ စပ်၊ ဖန်၊ ခါး အရသာခြောက်ပါးကို ခံစားတတ်လာသည်။

နိုင်ငံတော်အကြီးအကဲများနှင့် တပ်မတော် အကြီးအကဲများ မရောက်ဖူး၊ မသွားဖူး၊ မနေဖူး သော ဒေသဟူ၍ အလွန်ရှားသည်။ မော်ဖဒေသ၏ ဒုက္ခတွေကို ကောင်းစွာသိ၏။ ထို့ကြောင့် မော်ဖ ဒေသနယ်စပ်ဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းများကို ၁၉၈၉ ခုနှစ်အတွင်းမှာပင် အစပျိုးဆောင်ရွက် ပေးခဲ့သည်။

လောကဇာတ်ခုံ ဤလူ့ဘုံတွင် အမျိုးသားအမျိုးသမီးဟူ၍ ဒွိဟံဒွိဟံရှိနေကြသည်။ သို့သော် အမျိုးသားတို့က မဟာအဖိုဝါဒစွဲကိုင်ကာ အမျိုးသမီးတို့အား နှိမ့်ချဆက်ဆံတတ်ကြသည်။ စင်စစ်အားဖြင့် အဖို (ယောက်ျား)က မြတ်သည်၊ အမ (မိန်းမ)က မြတ်သည်ဆိုခြင်းများမှာ ငြင်းခုံရန်မသင့်သောအချက် ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ အမျိုးသမီးများသည်လည်း သူ့ကဏ္ဍနှင့်သူ စွမ်းဆောင်နိုင်သူများ ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ ပုခက်လွှဲသောလက်သည် ကမ္ဘာကို အုပ်စိုးနိုင်၏ဟူသောအဆိုသည် အမျိုးသမီးတို့၏ ကြီးမားသောဂုဏ်ရည်ကို ဖော်ကျူးခြင်းဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံ မတူညီမှုအရ လုပ်ငန်းတာဝန်များ ကွဲပြားနေသော်လည်း အမျိုးသမီးများသည် သူ့အခန်းကဏ္ဍအလိုက် အရေးပါသည်သာဖြစ်သည်။ ထိုသို့ အရေးပါသူများကို ခွဲခြားဆက်ဆံမှုမပြုသင့်သကဲ့သို့ ယောက်ျားမာန်ကိုး၍ အမျိုးမျိုးအကြမ်းဖက်နှိပ်စက်မှုများလည်း မပြုသင့်ပေ။ အမျိုးသမီးများကို တစ်ဦးချင်းကဖြစ်စေ၊ အုပ်စုလိုက်ကဖြစ်စေ အကြမ်းဖက်မှုများ မဖြစ်ပေါ်ရေးအတွက် ကျွန်ုပ်တို့အားလုံး ပါဝင်လှုပ်ရှားကာကွယ်ဆောင်ရွက်ပေးရန် တာဝန်ရှိပါသည်။

နှစ်စဉ် နတ်တော်လဆန်း ၁ ရက်နေ့သည် စာဆိုတော်နေ့ဖြစ်သည်။ ယင်းစာဆိုတော်နေ့ကို ၁၃၀၆ ခုနှစ် ဂျပန်ခေတ်တွင် သူကြီးဂေဇက်ဦးခင်မောင်က ဦးဆောင်၍ ဦးအုန်း‌ဖေ(ဆရာတက်တိုး)၊ ဦးတင်ဦး၊ အမြတ်ခွန်မင်းကြီးဦးယုဆိုင်၊ ကက်သရင်းဒေါ်ခင်ခင်၊ ပညာရေးဝန်ကြီးဦးလှမင်း၊ ဒီးဒုတ် ဦးဘချို၊ ဦးသိန်းဟန်(ဇော်ဂျီ)၊ ဦးကောင်း၊ သူရိယဦးသိမ်းမောင်၊ ဂျာနယ်ကျော်ဦးချစ်မောင်၊ ဇဝန၊ မြို့မဆရာဟိန်စသော မြန်မာနိုင်ငံစာရေးဆရာများအသင်း အမှုဆောင်အဖွဲ့နှင့် စာပေဆိုင်ရာလူကြီးများ ညှိနှိုင်းသတ်မှတ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ စာဆိုတော်နေ့ကို စာရေးဆရာများအသင်းဖွဲ့စည်းပြီးနောက် လေးနှစ်မြောက်တွင် သတ်မှတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လူ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများအပေါ် တည်မှီ၍ လှုပ်ရှားရပေသည်။ လူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ချို့ယွင်းပါက ခန္ဓာကိုယ်တွင် စွမ်းအားလျော့သွားတတ်သည်။ ဤသို့ အမြင်၊ အကြား၊ အပြောအဆို၊ အသွားအလာ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခု အားနည်းသွားလျှင် ရုပ်ပိုင်းထိခိုက်မှုမှသည် စိတ်ပိုင်းစိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ မိမိကိုယ်ကို လူစဉ်မမီတော့ဟု အတွေးများစွာ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းလာတတ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် မိသားစုနှင့် လူ့အသိုင်းအဝိုင်း၏ အားပေးကူညီမှုသည် မသန်သူများ အစွမ်းထက်လာစေနိုင်ပါသည်။