ဘဝနှင့်ပတ်သက်၍ ဝမ်းနည်းစရာအကောင်းဆုံး အတွေ့အကြုံ တစ်ရပ်မှာ “သူလို၊ သူမလိုသာကျော်နိုင်မယ်၊ ခုန်နိုင်မယ်၊ ဆိုနိုင်မယ်။ ပြေးနိုင်မယ်၊ ကနိုင်မယ်၊ တွေးနိုင်မယ်၊ စူးစိုက်နိုင်မယ်ဆိုရင် " ဆိုပြီး အသံပျောက်သွားတတ်သည့် ကိစ္စမျိုးဖြစ်သည်။ ပြောချင်သည်မှာ အကယ်၍သာ တစ်စုံတစ်ယောက်၏စွမ်းအားမျိုး ကျွန်တော့်မှာရှိခဲ့ လျှင် ကျွန်တော်က ဘာမလုပ်နိုင်စရာရှိသလဲဟု ဆိုလိုချင်ကြသည်။ “ဒီမှာ မိတ်ဆွေ၊ ကျွန်တော်ပြောချင်သည်မှာ ခင်ဗျားမှာရှိပြီးသား စွမ်းအားများကို အသုံးမချခဲ့လျှင် အခြားတစ်စုံတစ်ယောက်၏ စွမ်းအားများဖြင့် ခင်ဗျာဝါကောက်သည့်အလုပ်မျိုးကိုပင် လုပ်နိုင် မည်မဟုတ်ပေ။” ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျားလှည့်စားနေခြင်းသာဖြစ်ပြီး ထိုသို့လုပ်ခြင်းသည် ရိုးသားမှုမရှိခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ခင်ဗျားသာ ဂရုမစိုက်လျှင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမြို့ကြီးတိုင်းတွင် တွေ့ရ တတ်သည့် မျှော်လင့်ချက်၏အကျဉ်းသားများထဲက တစ်ယောက် ဖြစ်နေလိမ့်မည်။ ဤမျှော်လင့်ချက်၏ အကျဉ်းသားများသည် တစ်နေ့နေ့တွင် သူတို့ လမ်းဆက်လျှောက်သွားသည့်အခါ၌ သူတို့ အတွက် အနဂတ်ကြီးတစ်ခုလုံးပါသည့် သေတ္တာတစ်လုံးကိုသော် လည်းကောင်း၊ အိတ်တစ်အိတ်ကိုသော်လည်းကောင်း ခလုတ်တိုက်မိ လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်နေတတ်သူများဖြစ်ကြသည်။ ချက်ချင်းချမ်းသာ သွားအောင်တစ်ခုခုကလုပ်ပေးလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်နေတတ်ကြသူ များလည်း ဖြစ်သည်။