ကမ္ဘာပေါ်တွင် ပိုးထည်လုပ်ငန်းကို လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၅၀၀၀ ကျော်ကတည်းကစတင်ခဲ့ပြီး မြန်မာနိုင်ငံ၌ အလောင်းမင်းတရားလက်ထက် ၁၇၅၅ ခုနှစ်မှ စတင်ခဲ့သည်ဟု သိရှိရပါသည်။ ပိုးထွက်ပစ္စည်းများသည် သဘာဝမှရသော ပစ္စည်းဖြစ်သဖြင့် လူတို့အတွက် ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်သည့် အဝတ်အထည်သာမက ကျန်းမာရေးအတွက် ဆေးအဖြစ်လည်းကောင်း၊ ပိုးချည်ကို ခွဲစိတ်ခန်း၌ ပြန်လည်ချုပ်သည့်နေရာတွင်လည်းကောင်း၊ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းအဖြစ်လည်းကောင်း၊ မွေးမြူရေးသုံးအစာများအဖြစ်ပါ တန်ဖိုးမြင့်ထုတ်ကုန်များအဖြစ် အသုံးပြုလျက်ရှိပါသည်။

ကုန်သွယ်ရေးစစ်ပွဲဟူသည် ကုန်သွယ်ရေးကိစ္စများတွင် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကာကွယ်နိုင်ရေးကို ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်ရင်း နိုင်ငံများအချင်းချင်း ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင် လာရသည့်အခြေအနေဖြစ်သည်။ ကုန်သွယ်ဖက်နိုင်ငံများအကြား၌ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကာကွယ်မှုဝါဒကျင့်သုံးရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော အကျိုးဆက်ဟုလည်း ဆိုနိုင်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် နိုင်ငံများသည် ပြည်တွင်းမှ ငွေအထွက်ပမာဏ လျော့နည်းစေရေး၊ နိုင်ငံရပ်ခြားမှ ငွေအဝင်ပမာဏမြင့်မားတိုးတက်စေရေးအတွက် သွင်းကုန်ပမာဏထက် ပို့ကုန်ပမာဏပိုမိုနိုင်ရေး အားထုတ်ကြလေ့ရှိကြသည်။ နိုင်ငံအတွင်းသို့ သွင်းကုန်များ အလွယ်တကူ ဝင်ရောက်မလာနိုင်ရေးအတွက် အရေအတွက်သတ်မှတ်ချက် (Quota)၊ အကောက်ခွန် (tariff)၊ အခြားသောအကောက်ခွန်မဟုတ်သည့် ကုန်သွယ်ရေးအတားအဆီး (Non-Tariff Barriers-NTB) တို့ကို ကုန်သွယ်ဖက်နိုင်ငံများ အချင်းချင်းအကြား အပြန်အလှန် ချမှတ်ကျင့်သုံးလျက် တုံ့ပြန်ပြုလုပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။