လူ့ဘဝဟူသည် ဆယ်စုနှစ်အနည်းငယ်မျှသော ကာလအပိုင်း အခြားလေးတစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ မျက်မှောက်ခေတ်တွင် လူဖြစ်လာသူတစ်ဦးသည် ဘဝသက်တမ်း၏ သုံးပုံတစ်ပုံနီးနီးကို စာပေ၊ အတတ်ပညာစသည်တို့ သင်ကြားရန်အတွက် မဖြစ်မနေအသုံးပြုကြရသည်။ ဆက်လက်ရှင်သန်ရမည့်ဘဝအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်သည့်အနေဖြင့် ပညာသင်ကြားကြရခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိတို့အလေးအနက်သတိပြုကြရမည်မှာ အခြေခံပညာ၊ အဆင့်မြင့်ပညာ စသည်ဖြင့် ကျောင်းပညာများ သင်ယူကြခြင်းသည် လေ့လာသင်ယူစရာများပြားလှသည့် လူ့ဘဝတစ်သက်တာ၏ အစသာလျှင်ဖြစ်ပြီး ဆက်လက်၍ လေ့လာသင်ယူနေ ကြရဦးမည်ဟူ၍ပင်ဖြစ်သည်။
ပညာသင်ကြားကြခြင်းသည် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုနိုင်ရန်၊ ကောင်းမှုနှင့် မကောင်းမှုကို ဆင်ခြင်ခွဲခြားနိုင်ရန်၊ လောကကို ပိုမို၍သိနားလည်နိုင်ရန်၊ လူသားတစ်ဦးအဖြစ် ပိုမိုပီပြင်ပြည့်စုံ လာစေရန်ဖြစ်ရာ လူတစ်ဦးအတွက် လိုအပ်သည့် ဗဟုသုတ၊ အတွေ့အကြုံ၊ အတွေးအမြင်တို့ကို ကျောင်းပညာသင်ကြားခြင်းအပြင် စာဖတ်ခြင်းဖြင့် ဖြည့်ဆည်းကြရန်လိုသည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက် သည့်နိုင်ငံ၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သည့် လူမျိုးတို့သည် ပညာရေးအဆင့် အတန်းမြင့်မားသလို စာဖတ်အားလည်း ကောင်းကြကြောင်း၊ လူငယ်လူရွယ်တိုင်း သွားလေရာရာ စာအုပ်တစ်မျိုးမျိုး ကိုယ်နှင့်မကွာပါရှိကြပြီး အားလပ်ချိန်တိုင်းကို အလဟဿမဖြစ်စေဘဲ စာဖတ်ခြင်းဖြင့် တန်ဖိုးရှိအောင် အသုံးပြုကြကြောင်း မိမိတို့ မကြာခဏဆိုသလို ကြားဖူးကြသည်။ ခေတ်မီတိုးတက်သည့် နိုင်ငံတိုင်းရှိ စာကြည့်တိုက်များမှာ စာအုပ်စာစောင်များ စုံလင်များပြားပြီး စာဖတ်သူများလည်း ထွက်ဝင်စည်ကားသည်။ ထိုနိုင်ငံများရှိ စာအုပ်စာပေ၊ စာနယ်ဇင်းလုပ်ငန်းများမှာလည်း အုပ်ရေ၊ စောင်ရေ အမြောက်အမြား ရိုက်နှိပ်ရောင်းချကြရသည်။ စာပေ၊ အနုပညာဖတ်ရှုလေ့လာမှုအားကောင်းသည့်လူမျိုးတို့မှာ ဗဟုသုတစုံလင်၍ အတွေးအမြင်မှန်ကန်ပြီး ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး မြင့်မားကြသည်။
ယနေ့ကမ္ဘာသည် သတင်းအချက်အလက်နှင့် ဆက်သွယ်ရေးနည်းပညာတို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးတက်ပြောင်းလဲခြင်းနှင့်အတူ ကမ္ဘာကြီးမှာ ရွာကြီးတစ်ရွာအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲလျက်ရှိသည်။ ကမ္ဘာတစ်ခွင်လွှမ်းခြုံထားသည့် လူမှုကွန်ရက်များမှတစ်ဆင့် အတားအဆီးမရှိ၊ လျင်လျင်မြန်မြန် ကူးလူးဆက်ဆံမှုပြုကြရာတွင် အကျိုးရောအပြစ်ပါ ရောပြွမ်းနေရာ အန္တရာယ်ကို သတိပြုရှောင်ရှားနိုင်ရန်လိုလာသည်။ မိမိနိုင်ငံ၊ မိမိလူမျိုးတို့၏ ယဉ်ကျေးမှု၊ ကိုယ်ပိုင်ဝိသေသလက္ခဏာများကို ခိုင်ခိုင်မာမာမြှင့်တင်ရန်၊ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရန်တို့ လိုအပ်လာသည်။ ကမ္ဘာကိုအမြင်ကျယ်ကျယ်နှင့် ကြည့်မြင်နိုင်ရန်လိုအပ်သလို မိမိနိုင်ငံ၊ မိမိလူမျိုးတို့၏ ပကတိအခြေအနေမှန်ကို သိနားလည်ရန်၊ နိုင်ငံချစ်စိတ်၊ မျိုးချစ်စိတ်တို့ ရင့်သန်စေရန်လည်း လိုအပ်သည်။ ယင်းအတွက်လိုအပ်ချက်မှာ စာဖတ်နိုင်သည့်အရွယ်မှစ၍ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများကို စာဖတ်လာကြစေရန် လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ “အမျိုးသားစည်းကမ်းအစ စာသင်ကျောင်းက” ဟူသော ဆောင်ပုဒ်ကဲ့သို့ပင် စာဖတ်သောလူမျိုးအဖြစ် ပြုစုပျိုးထောင်မှုကို ကျောင်းစာကြည့်တိုက်များမှ စတင်ရန်ဖြစ်သည်။
ကျောင်းသူ ကျောင်းသားများ၊ လူငယ်လူရွယ်များတွင် စာဖတ်သည့်အလေ့အကျင့် စွဲမြဲရေးသည် ရေတို၊ တစ်ခဏ၊ တစ်ပွဲထိုး၊ ပွဲပြီးမီးသေမဟုတ်။ အရွယ်အလိုက် စာအုပ်နှင့်ရင်းနှီးလာရန်၊ စာဖတ်သည့်အလေ့အကျင့်ကောင်းများ တစ်စထက် တစ်စစွဲမြဲလာစေရန် အချိန်ဇယားရေးဆွဲ၍ စာဖတ်ပွဲများ အတန်းအလိုက်ပြုလုပ်ခြင်း၊ နံရံကပ်စာစောင်များ ပြုလုပ်ခြင်း၊ စာစီစာကုံးပြိုင်ပွဲများ၊ စာပေဟောပြောပွဲများ ကျင်းပခြင်းစသည့် စာဖတ်ရှိန်မြှင့်တင်ရေးလုပ်ငန်းစဉ်များကို စာပေစိတ်ဓာတ် ထက်သန်သည့် ဆရာဆရာမများ၏ ဦးစီးဦးဆောင်မှုဖြင့် စဉ်ဆက်မပြတ်ဆောင်ရွက်ကြရပါမည့် အကြောင်း။ ။
