အနာဂတ်ဒီမိုကရေစီ ထွန်းကားရေးဆီသို့ …

(ယမန်နေ့မှ အဆက်) မြင်ကွင်း (၆)

၁၉၆၀ ပြည့်နှစ်များဆိုတော့ မြန်မာနိုင်ငံမှာ အိမ်စောင့်အစိုးရလက်ထက် ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေဝင်းခေတ် ရွေးကောက်ပွဲပါတီများ ပြိုင်ပွဲဝင်ကြရာမှာ မိမိပါတီအနိုင်ရရေး ဘာသာရေး အခြေပြု အားပြိုင်ကြတာတွေ၊ တိုင်းပြည်အရေး ထက်ပါတီနိုင်ငံရေး ရှေ့တန်းတင်ခဲ့လေရော့သလား၊ နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုယှဉ်ပြိုင်မှုမှာ အပုပ်ချ ငယ်ကျိုး ငယ်နာဖော်၊ ထဘီအနီ၊ အစိမ်း၊ အဝါတွေဝတ် ယှဉ်ပြိုင်တဲ့ကာလဖြစ်ကြောင်း ယနေ့အချိန်အခါမှာ ပြန်ပြောင်းမြင်မိပါတယ်။ တစ်ရွာမှာ ရေဒီယို တစ်လုံးသာရှိတဲ့ကျေးရွာပေါင်းက ထောင်သောင်း၊ ခုနစ်ဆယ် ရာခိုင်နှုန်းရှိတဲ့ မြန်မာလူထုဟာ ခွဲခြား စိတ်ဖြာနိုင်ရန် မလွယ်ကူသော ကာလဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုတာ အခုပြန်လည်စဉ်းစားနိုင်ပါတယ်။

“လူ့လောကသမိုင်းမှာ ကြုံတွေ့နေရတဲ့ ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ ပြဿနာတွေဟာ ခိုင်မြဲတဲ့အမြစ် ကဲ့သို့ ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ ဒါတွေကို ဉာဏ်နဲ့ယှဉ်၊ သတိကြီးစွာရှုမြင်၊ ခွဲခြားစိတ်ဖြာ စူးစမ်းရာမှာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။ အဖြေရှာရာမှာ ပြဿနာရဲ့ မူလဇာစ်မြစ်အကြောင်းရင်း များမှ စကြ ရလိမ့်မယ်” လို့ စင်ကာပူဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း လီကွမ်ယူက မှတ်ချက်ချခဲ့ပါတယ်။ (Readers' Digest, October, 2001)

မြင်ကွင်း (၇)

၁၉၉၇ အောက်တိုဘာအတွင်း အမေရိကန် သမ္မတဘေလ်ကလင်တန်ရဲ့ အစိုးရအဖွဲ့ဝင်များဟာ တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ သမ္မတကျန်ဇီမင်း (Jiang Zemin) ကို အိမ်ဖြူတော် တောင်ဘက် မြက်ခင်းပြင် မီတာ ၅၀၀ အကွာကနေ အမြောက်၂၁ ချက် ပစ်ဖောက်ပြီး အလေးပြု ကြိုဆိုခဲ့ပါတယ်။ ၁၉၉၇ခုနှစ်မှာ သန်းပေါင်း တစ်ထောင့်နှစ်ရာရှိတဲ့ တရုတ်တို့ဟာ အေးချမ်းတဲ့ လူမှုဘဝနဲ့ နိုင်ငံရေး တည်ငြိမ်မှုတွေ မခံစား၊ မစံစားရရင် ဒီနေ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုပြုနိုင်ဖို့ အခြေအနေရောက်မည်မဟုတ် ခက်ခဲပါလိမ့်မယ်။ နိုင်ငံကြီး နှစ်နိုင်ငံဟာ အချို့သော ကဏ္ဍတွေမှာ ခြားနားတဲ့အမြင်ရှိတာ သဘာဝ တရားပဲ၊ ဒီမိုကရေစီရဲ့ သဘောသဘာဝနဲ့ စံတွေ၊ လူ့အခွင့်အရေးတွေဆိုတဲ့ ကိစ္စများဟာ နှိုင်းယှဉ်ချက်၊ နှိုင်းရချက်တွေပဲ။ ဒီသဘောတရား တွေဟာ သီးသန့်စီရှိနေတဲ့ အကြောင်းခြင်းရာများပဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ရပါတယ်။ ဗြိတိန်နိုင်ငံ ဝန်ကြီးချုပ် မာဂရက်သက်ချာနဲ့ အမေရိကန်သမ္မတ ရိုနယ်ရီဂင်တို့ အိမ်ဖြူတော်မှာ တွေ့ဆုံပြီး မိတ်ဆက် မိန့်ခွန်းပြောကြားရာမှာ "Democracy is our way of life" ဒီမိုကရေစီဟာ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဘဝခရီးလမ်း ကျင့်စဉ်ပဲဖြစ်တယ်လို့ မာဂရက်သက်ချာက ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။

“ဗုဒ္ဓတရားဟာ ဘဝကို နားလည်ဖို့ အကူအညီ ပေးပါတယ်။ လူရဲ့ ပင်ကိုတန်ဖိုးတွေဟာ သန့်ပြန့်တဲ့ သဘောရှိပါတယ်။ ကလေးဘဝကို ကြည့်ပါ။ သူတို့ကြီးလာရင် လောဘလိုချင် တာတွေ ပေါ်လာပါတယ်။ ကြီးပြင်းလာရင် ပြင်ပဝီစိကိစ္စတွေက ကောင်းခြင်းမင်္ဂလာတွေကို ငွေကြေးနဲ့ဖုံးအုပ် လိုက်တဲ့အခါ မတရားမှု၊ မကောင်းမှု အကုသိုလ်စိတ်တွေ နိုးထလာကာ အပြုသဘောမဆောင်တဲ့ အဖျက်လုပ်ငန်းတွေ လုပ်လာတော့ ဒီမိုကရေစီဟာ အများပြည်သူ ကောင်းကျိုးကို မဆောင်ဘဲဖြစ်လာတာ တွေ့ရပါတယ်၊ အလွန်ရိုးရှင်းပါတယ်။ လူတွေ တော်တော်များများက ခက်အောင် လုပ်နေကြတာပါ။” လို့ ကမ္ဘာကျော်မင်းသား ဂျက်လီက ပြောလိုက်ပါတယ်။

မြင်ကွင်း (၈)

ဒီမိုကရေစီရဲ့ တကယ်လိုအပ်ချက်က ဈေးကွက် စီးပွားရေး စီမံကိန်းတွေ ခိုင်ခိုင်ခံ့ခံ့ ရေးဆွဲ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ဖို့၊ လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ် မွေးထုတ်ပေးဖို့အဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ အင်အားစုစည်းဖို့ ဖြစ်ပါတယ်။ စီးပွားရေး အောင်မြင်လာတာနဲ့အမျှ အလယ်အလတ် လူတန်းစားတွေဟာ စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ သိပ္ပံနဲ့နည်းပညာနဲ့ ဥပဒေပိုင်းဆိုင်ရာ တွေမှာ မြင့်မားလာမယ်။ တွေးခေါ်မြော်မြင်မှုတွေ၊ စဉ်းစားနိုင်မှုတွေ မြင့်မားလာကာ ဒီမိုကရေစီဟာ ခိုင်ခံ့လာမယ်လို့ ယုံကြည်ခဲ့ပါတယ်။ လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ အူမတောင့်၊ ဗိုက်ဝတာက စပါတယ်။ ဗိုက်ဝဖို့အရေးဟာ လူ့အခွင့်အရေးပါပဲ။ ဒီမိုကရေစီ ရရှိရေးထက် လျှပ်စစ်ရရှိရေးက ပို၍အရေးကြီး တယ်လို့ စင်ကာပူဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း လီကွမ်ယူက ပြောခဲ့ပါတယ်။ အစိုးရတစ်ခု အဖြစ် နိစ္စဓူဝ ပုံမှန် လုပ်ငန်းရပ်တွေ အောင်မြင်အောင် လုပ်နိုင်ဖို့ဟာ အရေးကြီးလှပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီရေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်များမှာ အမျိုးသားရေးစရိုက် လက္ခဏာတွေ တည့်မတ်လာတာ တွေ့ရပါတယ်။ ပညာရေးလက်လှမ်းမီအောင်၊ အရည်အချင်း မြင့်သထက်မြင့်အောင်၊ ပညာ တတ်သည်ထက် တတ်အောင်၊ ကျွမ်းကျင်မှုအရည်အသွေး မြင့်သည် ထက်မြင့်အောင်၊ တက္ကသိုလ်ကောလိပ်တွေ တည်ထောင်ခဲ့တာ၊ အမျိုးသားရေး လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ် မွေးထုတ်ဆောင်ကြဉ်းပေးခြင်းပဲ။ စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးလာအောင် တိုင်းရင်းသားလုပ်ငန်းရှင်တွေ ပေါ်ပေါက်နိုင်အောင်၊ တောင်ပေါ် မြေပြန့် ညီအစ်ကို အချင်းချင်း တွေ့နိုင်သွားနိုင်လာနိုင်အောင် အနှစ်နှစ်အလလက ကြံစည်စိတ်ကူးခဲ့တဲ့ အဝေးပြေးလမ်းမကြီးနဲ့ နေပြည်တော်ကို အကောင်အထည်ဖော်တာ တွေ့ရမှာဖြစ်ပါတယ်။

၂၀၂၅ ခုနှစ်တွင် မြို့ကြီးပြကြီးတွေမှာ ရေကောင်းရေသန့်တွေ ပို၍လိုလာလိမ့်မယ်။ ၂၀၄၀ မှာ လျှပ်စစ်ဓာတ်အား လိုအပ်ချက်တွေ ၆၀ ရာခိုင် နှုန်းအထိ မြင့်တက်လာမယ်လို့ တွက်ချက်ထားပါ တယ်။ ၂၀၀၂ ခုနှစ် Time, September 2 မှာ ဖတ်ရှုရတဲ့ မီဂါစီးတီးလူဦးရေကိုကြည့်ရင် နယူးယောက် ၁၆ ဒသမ ၆ သန်း၊ မက္ကဆီကို ၁၈ ဒသမ ၁ သန်း၊ ဆော်ပိုလို ၁၇ ဒသမ ၈ သန်း၊ မွမ်ဘိုင်း ၁၈ ဒသမ ၁ သန်း၊ ရှန်ဟိုင်း ၁၇ သန်းနဲ့ တိုကျို ၂၆ ဒသမ ၄ သန်း အသီးသီး ရှိကြောင်း တွေ့ရတော့ ကြောက်ခမန်းလိလိ ဖြစ်ရပါတယ်။

တိုကျိုဆိုရင် ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံ လူဦးရေရဲ့ တစ်ဝက် နေထိုင်တာတွေ့ရပါတယ်။ လူမှုစီးပွား ဘဝ တိုးတက်ရေး၊ ပုံမှန်လည်ပတ်နိုင်ရေးကိုပင် မည်မျှအားထုတ် အလုပ်လုပ်ကြရမည်ကို ခန့်မှန်း နိုင်ပါတယ်။ ရန်ကုန်မြို့ကြီးဟာ လူဦးရေ ခုနစ်သန်း နီးပါးရှိလေတော့ မီဂါစီးတီး အဆင့်ထိ မရောက်သေးတဲ့တိုင်ရေနဲ့လျှပ်စစ်ကို ပုံမှန်သုံးစွဲနိုင်ဖို့ လွန်စွာ အားထုတ်ကြရပေမယ်။ လူကြီးသူမများ ပြောတာတွေဟာ လွန်စွာမှန်နေပြီ။ “ရေမကြွယ်ထင်းမကြွယ်” မဖြစ်ရလေအောင် မြို့ကြီးပြကြီးများကို ကျေးလက်ဒေသများမှာ တိုးချဲ့ တည်ထောင်ပြီးနေသင့်ကြပါပြီ။ ဒါသည်ပင် အနာဂတ်ဒီမိုကရေစီ ထွန်းကားရေးဆီသို့ ဦးတည်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

“အာဆီယံနိုင်ငံများဟာ ပြည်တွင်းစီးပွားရေးနဲ့ နိုင်ငံရေး အကျပ်အတည်းတွေက ဖိစီးနေ တာကြောင့် အာဆီယံဟာ ၁၉၉၀ ပြည့်နှစ်များမှာ ပြန်လည်လွှမ်းမိုးနိုင်ခြင်းမပြုနိုင်ဘဲ အခက်အခဲ ဒုက္ခကို မျှဝေခံစားနေရပါတယ်။ တရုတ်ရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကို ပြောရမယ်ဆိုရင် တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတ နိုင်ငံရဲ့ ကမ္ဘာတစ်ဝန်း စီးပွားရေးအောင်မြင်မှု ပေါ်ပေါက်လာခြင်းဟာ လတ်တလောစိန်ခေါ်မှု ဖြစ်ပေမယ့် အခွင့်အလမ်းတွေလည်း ရှိလာပါလိမ့်မယ်။ ဒေသတွင်း ပိုမိုပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး၊ ရင်းရင်းနှီးနှီး ချစ်ချစ်ခင်ခင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းရေး ဦးတည်ကြခြင်းဖြင့် စိန်ခေါ်မှုတွေကို အောင်မြင်စွာ ကျော်ဖြတ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်။ အာဆီယံနိုင်ငံများဟာ ဒီစိန်ခေါ်မှုတွေကို အတူတကွ ရင်ဆိုင်နိုင်ခြင်းမရှိရင် စီးပွားရေးဝန်းကျင်သစ်မှာ တကယ်ပဲ အကန့် အသတ်ထားမှုနဲ့ ကိုယ်တိုင်ကြုံရနိုင်ပါတယ်။” ဂိုချောက်ထောင် (Goh Chok Tong) က အာဆီယံအား အတူတကွ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး အားသစ်လောင်း တိုက်တွန်း ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။ ( MNA/ Xinhua စင်ကာပူ၊ ၂၃၊ ဩဂုတ် ၂၀၀၁) "We are at the risk of being marginalized in the new economic environment." 23, August 2001

မြင်ကွင်း (၉)

ဒီမိုကရေစီနဲ့ပတ်သက်လို့ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီ၊ ဆိုရှယ်လစ်ဒီမိုကရေစီဆိုပြီး ကျွန်တော်တို့ဟာ အထိုက်အလျောက် ကြားဖူးနားဝရှိသူများ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီအလေ့အကျင့်နဲ့ ပတ်သက်ရင် မြန်မာတို့ဟာဒီမိုကရေစီအကြောင်း သိကောင်းစရာ သင်ရိုးညွှန်းတမ်း ၁၀၁ ပဲ ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းနိုင်ပါတယ်။ ခေတ်သစ်ဒီမိုကရေစီ လည်ပတ်ဖို့မှာ ရွေးကောက်ပွဲဟာ လိုအပ်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ သို့သော်လည်း ရွေးကောက်ပွဲများဟာ လိုအပ်ချက်ကြီး တစ်ခုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီရဲ့နီတိကို မိမိရရ မကျင့်သုံးနိုင်ရင် ငွေပဒေသာပင်ဟာ မြေမှ အလိုအလျောက် မပေါက်ဆိုသကဲ့သို့၊ ငွေပဒေသာပင် မြင်ရမှာ မဟုတ်ဆိုသည်ကို သတိမူကြရပေလိမ့်မယ်။ အနောက်နိုင်ငံများမှာ ဒီမိုကရေစီဆိုသည်မှာ အမြင်မတူသော်လည်း နှလုံးသားချင်းနီးကပ်သော ဒီမိုကရေစီဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ။

လွတ်လပ်မျှတတဲ့ ရွေးကောက်ပွဲသာမက နှလုံးသားချင်း၊ ကျောချင်းကပ်တဲ့ ဒီမိုကရေစီကို ဆိုလိုတာ ဖြစ်ပါတယ်။ လူအုပ်ကို အခြေပြု၊ အနိုင်ယူလိုတဲ့ ဒီမိုကရေစီဟာ စစ်မှန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီလို့ ခေါ်ဖို့ ခဲယဉ်းပါတယ်။ ဒုတိယသက်တမ်းရောက်ရှိ လာတဲ့ အမေရိကန်သမ္မတ ရိုနယ်ရီဂင်က “ဒီမိုကရေစီသည် ကြွေလွယ်နွမ်းလွယ်တဲ့ပန်း မဟုတ်ကြောင်း၊ ဒီမိုကရေစီဟာ တာရှည်ခံပန်းဖြစ်ကြောင်း” ကာကွယ် ပြောဆိုခဲ့ပါတယ်။

မြင်ကွင်း (၁၀)

၁၉၈၅ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီ ၂၁ ရက်နေ့မှာ ရိုနယ်ရီ ဂင် ဒုတိယသမ္မတ သက်တမ်းလက်ခံတဲ့ ကျမ်းသစ္စာ ခံယူရာမှာ စွမ်းအားရှိသမျှ သမ္မတတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ဖို့နဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံကို သစ္စာရှိရှိ စောင့်သိ လိုက်နာမှာဖြစ်ကြောင်း ကတိပြုခဲ့တာကို တွေ့မြင်ရပါတယ်။ သမ္မတရီဂင်ဟာ Oval Office မှာ မထိုင်ခင် အမေရိကန်အစိုးရအနေနဲ့ တိုင်းပြည်ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ စီမံအုပ်ချုပ်မယ် ဆိုတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး “အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို ပါတီ ကြီးနှစ်ခုဟာ ပြဿနာအရပ်ရပ်နဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေကို ဖြေရှင်းပြီး အစိုးရဖြစ်လာတဲ့အခါ တိုင်းပြည်ရဲ့ တာဝန်များကို ကျေပွန်စွာ ထမ်းဆောင်ခဲ့ကြောင်း၊ ဒီမိုကရက်ပါတီ၊ ရီပတ်ဘလစ်ကင်ပါတီရယ်လို့ မဟုတ်တော့ပါကြောင်း၊ ညီညွတ်တဲ့ အမေရိကန်များအဖြစ် တိုင်းပြည်ရဲ့ ရည်မှန်းချက်၊ တိုင်းသူ ပြည်သားတို့ရဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကို ရှေးရှုပြီး အစိုးရ ယန္တရားကို ချောမွေ့အောင် လုပ်ဆောင်ကြရပါကြောင်း နိုင်ငံကို အသိပေး ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။

တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ အစိုးရဆိုတာ ဆရာကြီး ဂုရုမဟုတ် (Notyour Masters) ပြည်သူ့ဝန်ထမ်း

များ (Public Servants)ပဲ၊ တိုင်းပြည်ရဲ့ လိုအပ်ချက်၊ ၊ တိုင်းပြည်အဘက်ဘက်မှ ဖွံ့ဖြိုးအောင် စီမံအုပ်ချုပ်မှု အခွင့်အာဏာများကို တိုင်းပြည်ကိုယ်စား ကြိုးပမ်း အားထုတ်ရတဲ့သဘော ဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒီမိုကရက်ပါတီ၊ ရီပတ်ဘလစ် ကင်ပါတီတို့ဟာ လက်ညှိုးထိုး အပြစ်မတင်၊ ဦးနှောက်ချင်းပြိုင်၊ နှလုံးသားချင်းကပ် နိုင်ငံအတွက် ကိုယ့်တိုင်းပြည်က ပထမဖြစ်ရေး၊ ပြည်သူတွေ ကြီးပွားချမ်းသာရေး ဦးတည်ကြကြောင်း တွေ့ရ ပါတယ်။

မြင်ကွင်း (၁၁)

အာရှအလယ်ပိုင်းနိုင်ငံရေး ကြိုးတန်းပေါ်မှာ လျှောက်နေကြတဲ့ အစ္စရေး၊ ပါလက်စတိုင်းအရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အကြမ်းဖက်မှုတွေအပေါ် သုံးသပ်မှု တွေရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီကျင့်စဉ်တွေနဲ့ ဖြေရှင်းလို့မရအောင် ခက်ခဲနေပါတယ်။ “အကြမ်းဖက် တိုက်ခိုက် ရမ်းကားသူတွေဟာ လည်းကောင်း၊ လူတော်လူကောင်း သူတော်စင်တို့ဟာ လည်းကောင်း အိမ်လို့ခေါ်တဲ့ (Home) မိဘရဲ့ စောင့်ရှောက် သွန်သင်မှုအပေါ်မှာ မြစ်ဖျားခံတာချည်းဖြစ်ပါတယ်။ မိဘအနေနဲ့ နိစ္စဓူဝကိစ္စတွေ ဆောင်ရွက်ရင်း သားစဉ်မြေးဆက်တို့အား စံနမူနာတွေကို လက်ဆင့် ကမ်းပေးကြရာမှာ အတောမသတ် ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်၊ လက်နက်စွဲကိုင်တဲ့မျိုးစေ့ကို စိုက်မှာလား၊ ကမ္ဘာ့ငြိမ်းချမ်းရေး မျိုးစေ့စိုက်မှာလား ဒီနှစ်မျိုးပဲ ရှိပါတယ်။” လို့ Mrs Reiko Uchida ရေးတဲ့" Call the Heart: Act of Peace and Equality" စာအုပ်တွင် ဖတ်ရှုရပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဂျပန်လူမျိုးတို့ဟာ ယနေ့အချိန်အခါမှာ စိတ်ပူပန်စရာ အခက်အခဲတွေက ကလေးသူငယ်တွေရဲ့ သာမန်ရာဇဝတ်မှု၊ သက်ငယ်ပေါ့တန်ဆိုးသွမ်းမှု (Juvenile Delinquency)၊ ကလေးလူငယ်တွေဟာ မတရားစေခိုင်းမှု ခံနေရခြင်း၊ စွန့်ခွာမှု၊ ပစ်ပယ်မှု၊ သွေးဆောင် ဖြားယောင်းမှု၊ လှည့်စားမှုတွေခံနေရတယ်။ နိုင်ငံရပ်ခြား လူရမ်းကားတွေရဲ့ လုယူခိုးဝှက်၊ ဓားပြ တိုက်မှုတွေကို ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေရပါတယ်။ ကျွန်တော်၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ဘဝ၊ မိသားစုဆိုတဲ့ အိမ်ရဲ့ သွန်သင်ဆုံးမနိုင်တဲ့ အရည်အသွေးနဲ့ အဆုံးအဖြတ်ဟာ တူညီတဲ့အကျိုး အသီးအပွင့်ရပါလိမ့်မယ်၊ “သင် စိုက်ပျိုးတဲ့အပင်၊ သင်ရိတ်သိမ်းရမှာ ဖြစ်ပါတယ်” “ကျွန်မတို့ဟာ ကိုယ်နေတဲ့ နိုင်ငံအတွက် ငြိမ်းချမ်း သာယာတဲ့ မျိုးစေ့ချပေးရင် ကောင်းမွန်တဲ့ဘဝ၊ သာယာတဲ့ဘဝကို ထူးထူးခြားခြား တည်ဆောက် ပေးခြင်းပဲလို့ မြင်ပါကြောင်း” Mrs Reiko Uchida က ဆက်လက်ရေးသားတာကို တွေ့ရပါတယ်။

“ပုဗ္ဗာစရိယ မိနှင့်ဖ” အမိအဖဟာ ဆရာကောင်း လက်ဦးဆရာများ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကောင်း၍ မှန်ကန်တဲ့လမ်း၊ အကောင်းနဲ့အဆိုး ခွဲခြားတတ်အောင် သွန်သင်ပေးကြရလိမ့်မယ်။

မြင်ကွင်း (၁၂)

၁၉၉၅ ခုနှစ် ဇွန်လ ၂၃ ရက်မှ ၂၈ ရက်နေ့အထိ ထိုင်းနိုင်ငံမှာ ကျင်းပတဲ့ မဲခေါင်မြစ်ဝှမ်း ဖွံ့ဖြိုးရေး စီမံကိန်းမှာ တက္ကသိုလ်များရဲ့ အခန်းကဏ္ဍဆွေးနွေးပွဲကို တက်ရောက်ဖို့ လေယာဉ်နဲ့ ရန်ကုန်မြို့ကနေ ဘန်ကောက်ကို ခရီးထွက်ခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ပညရေးငါးဦး အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် မန္တလေးတက္ကသိုလ် ပါမောက္ခချုပ် ဒေါက်တာ သိမ်းမြင့်၊ အဖွဲ့ဝင် မိတ္ထီလာကောလိပ် ကျောင်းအုပ်ကြီး ဦးခင်မောင်ဦးတို့ ပါဝင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ စီးနင်းလိုက်ပါလာတဲ့ လေယာဉ်မှာ မြန်မာနဲ့ထိုင်း ရေနံ-ဓာတ်ငွေ့ စီးပွားရေး ငါးဦးအဖွဲ့ လည်း ပါရှိရာ ထိုအဖွဲ့ရဲ့ အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးအမည်က ဦးတင်မောင်ဦး ဖြစ်ပါတယ်။ ဘန်ကောက်လေဆိပ်ကို ဒေသစံတော်ချိန် ၁၁:၄၅ နာရီတွင် ဆိုက်ရောက်ရာ ကျွန်တော်တို့ ပညာရေးအဖွဲ့အား ထူးဆန်းစွာ ထိုင်းအမျိုးသား လူလတ်လူငယ်သုံးဦးက ကြိုဆိုကြပြီး ခေါင်းဆောင် ဆရာကြီးနဲ့အဖွဲ့ကို စစ်ဆေးရေး ကောင်တာတစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားပါတယ်။ ပစ္စည်းများရွေးပြီး မရှေးမနှောင်း လိုက်ပါသွားရာ ဖူးခက်ကို သွားမယ့်ကောင်တာဖြစ်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ။

ကျွန်တော်တို့ ပညာရေးအဖွဲ့ ခရီးဆက်မယ့် မြို့ဟာ ခွန်ကိုင်းပါ။ ခွန်ကိုင်း (Khon Kaen) စစ်ဆေးရေးကောင်တာကိုပဲ သွားရမှာ။ တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီ၊ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့က ဦးခင်မောင်ဦးနဲ့ ရေနံ-ဓာတ်ငွေ့ စီးပွားရေးအဖွဲ့က ဦးတင်မောင်ဦးက လွဲနေပြီလို့ ဝင်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ထိုအဖွဲ့က ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ကို ကြိုတဲ့ထိုင်းကြိုဆိုရေးအဖွဲ့ကို စောင့်နေရပုံ ပေါ်ပါတယ်။ ထိုင်းကြိုဆိုရေးအဖွဲ့ဟာ “ပြဿနာမရှိပါဘူး” (no problem)၊ ကျွန်တော်တို့ ငါးဦးအဖွဲ့ကို ခွန်ကိုင်းကောင်တာကို ခေါ်သွားခဲ့ပါတယ်။ လမ်းခုလတ်မှာ အလံငယ်အဝါ ရှပ်ဝါနဲ့ အလံငယ်အနီရှပ်နီ လူငယ်အုပ်စုနှစ်စုကို တွေ့မြင် လိုက်ပါတယ်။ ကြိုဆိုရေးအဖွဲ့ဟာ ကျွန်တော်တို့ကို လေဆိပ်အတွင်းက စားသောက်ဆိုင်ထဲ ခေါ်သွားပြီး ပြောင်းဖူးထမင်းကြော်၊ ကော်ဖီ၊ လက်ဖက်ရည်တို့နဲ့ ဧည့်ခံပါတယ်။ နှစ်ပတ်ကြာရင် ရွေးကောက်ပွဲလုပ်မှာသိရတော့ “ခင်ဗျားတို့ ဘယ်ပါတီ မဲပေးမလဲ” လို့ ဒီမိုကရေစီမဆန်စွာ စပ်စု မေးလိုက်မိပါတယ်။ ထိုင်းတို့က ဒီမိုကရေစီနဲ့ ရင့်ကျက်နေပြီဖြစ်ပါတယ်။ ။

“ကျွန်တော် မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး” လို့ ထိုင်း ကြိုဆိုရေးအဖွဲ့က ဖြေရင်း ခွန်ကိုင်း ကောင်တာ ဘက်သို့ ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ စင်စစ်တော့ သူဖြေတာ ဒီမိုကရေစီ ဆန်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အဖြေဟာ အဝါ။အနီကို မဲထည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် သူ့ရဲ့ ရွေးချယ်မှုဟာ အခြားသူတို့အား လွှမ်းမိုးရာ သို့မဟုတ် ဆန့်ကျင်ရာ ပြဿနာဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် နိုင်ငံခြားပညာရေးအဖွဲ့ကို မပြောမိဖို့ ထိုင်းကြိုဆိုရေးအဖွဲ့က အလွန်သတိထားပုံပေါ်ပါတယ်။ များသောအားဖြင့် ကျွန်တော်တို့ဟာ မရင့်ကျက်သေးပါဘူး၊ ရွေးကောက်ပွဲတိုင်းလို တောရွာက လူထုဟာ “မင်းတို့ရန်ကုန်က သဘောထားကို ကြည့်ပြီး မဲထည့်မှာပေါ့” ဆိုတဲ့ အကျင့်ရှိနေတာကို ပြောင်းလဲကြရလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲတိုင်းဟာ အမှန်ကန်ဆုံးရလဒ်မဟုတ်နိုင်၊ အမှန်ဆုံး အစိုးရ၊ ကောင်းမွန်တဲ့အစိုးရ ဖြစ်နိုင်ခဲ့တယ်လို့ သုံးသပ်သူတွေ ရှိကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ပြုသလို ကျွန်တော်တို့ ရတာပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီပဲလို့ အဓိပ္ပာယ်ထွက်သွားပါတယ်။

ကောင်းပါပြီ။ ဒီမိုကရေစီဆိုတာ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံရှိနေတာ တွေ့ရပါပြီ။ စစ်မှန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီကို ကျင့်သုံးရာမှာ လူသာပဓာနကျကြောင်း တွေ့ရပါပြီ။ စစ်မှန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီဟာ လူကောင်း၊ လူတော်တွေကို နိုင်ငံတော်ရဲ့ တာဝန်တွေ၊ အမျိုးသားရေးတာဝန် တွေကိုထမ်းဆောင်နိုင်ဖို့ ပြည်သူတွေက စိတ်ဝင်တစား စဉ်းစားချင့်ချိန် ရွေးချယ်ကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ပုဂ္ဂလိကသော် လည်းကောင်း၊ ပါတီအဖွဲ့အစည်းများမှ တစ်ဆင့်သော်လည်းကောင်း၊ နိုင်ငံဝန်ထမ်းအဖွဲ့ အစည်းများမှတစ်ဆင့် ဝင်ရောက်ရွေးချယ်ခံကြပြီး လွှတ်တော်အသီးသီးသို့ ရောက်လာကြပါတယ်။ နိုင်ငံတော်ရဲ့ တာဝန်၊ ပြည်သူပြည်သားတွေရဲ့ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်မယ့် ကိုယ်စားလှယ်တော်ကြီးများကို ရွေးချယ်ကြရာမှာ ပြည်သူတို့ရဲ့ တာဝန်ဟာ လွန်စွာ ကြီးမားပါတယ်။ တစ်ပါတီစနစ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ပါတီစုံပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီမိုကရေစီကို ကျင့်သုံးရာမှာ၊ လိုက်နာရာမှာ တာဝန်ရှိပုဂ္ဂိုလ်များနဲ့ ပြည်သူတို့ဟာ နှလုံးသားနဲ့ ဦးနှောက်တို့ ပေါင်းစပ်ကာ အနာဂတ်ဒီမိုကရေစီနဲ့ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စု နိုင်ငံကို စုပေါင်းအားနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် အေးအေးချမ်းချမ်း တည်ဆောက်နိုင်ကြပါစေကြောင်း ဆုမွန်ကောင်း တောင်းအပ်ပါတယ်။ ။

ကျမ်းကိုး

- Myanmar: Facts and Figures; Ministry of Information, Myanmar, March, 2000

- ၂ဝ ရာစု မြန်မာနိုင်ငံ၊ အမျိုးသားလူ့စွမ်းအား အရင်းအမြစ်ဖွံ့ဖြိုးရေးဌာန၊ ပညာရေး ဝန်ကြီးဌာန၊ ဇန်နဝါရီလ ၂၀၀၂ ခုနှစ် - ဦးသန့်၏ဘဝအတွေ့အကြုံများ မောင်ရွှေခေတ်

- Asia Pacific: Its Role in the new World Order, (Myanmar Burma) by M S Dobbs

- Higginson, New Light of Myanmar (1998)

ဒေါက်တာ မောင်ကျော်၊ ပါမောက္ခချုပ် (ငြိမ်း)