ကမ္ဘာပေါ်တွင် ကိုဗစ်-၁၉  ရောဂါဖြစ်ပွားမှု  ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်နေဆဲဖြစ်သည်။ နိုင်ငံများအနေဖြင့် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါဖြစ်ပွားမှုနှင့် နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများကို အချိန်ကာလရှည်ကြာစွာ  ခံစားနေကြရသော်လည်း  အဆိုပါရောဂါစိန်ခေါ်မှုကို ကြံ့ကြံ့ခံတွန်းလှန်ရင်း မိမိတို့၏လူမှုစီးပွားရေးဘဝများ ပုံမှန်လည်ပတ်နိုင်အောင် စည်းကမ်းများကို လိုက်နာရင်း၊ ရောဂါကို သတိမူရင်း လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်နေကြသည်။

နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ၊ နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်သည် အောက်တိုဘာလ ၁၀ ရက်နေ့က ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီးအစိုးရ အဖွဲ့ ဝန်ကြီးများနှင့်  တာဝန်ရှိသူများအား  တွေ့ဆုံမှာကြားရာ၌ “မိမိတို့အနေဖြင့် ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဆောင်ရွက်ရန်အတွက် ပြည်သူများ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လာအောင် ပြည်သူနှင့် ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိရန်လိုကြောင်း၊ လုံခြုံရေးအား တိုက်ရိုက် တာဝန်ယူရသည့်  လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များအနေဖြင့်  ပေါ့ပေါ့ဆဆဆောင်ရွက်ခြင်း မရှိအောင် တာဝန်ရှိသူများက ကြပ်မတ်ဆောင်ရွက်ရန်လိုပြီး သတိဖြင့် တာဝန် ထမ်းဆောင်ရန်လိုကြောင်း” ပြောကြားခဲ့သည်။ 

အကြမ်းဖက်ဝါဒနှင့်အစွန်းရောက်ဝါဒများကို မည်သည့်လူမျိုး၊ မည်သည့်နိုင်ငံကမျှ လက်ခံကြခြင်းမရှိသည့်အပြင် ၎င်းတို့နိုင်ငံ၌ အကြမ်းဖက်မှုနှင့်အစွန်းရောက်မှု ပေါ်ပေါက်လာလျှင်   ထိထိရောက်ရောက်ပြင်းပြင်းထန်ထန်    အမြစ်ဖြတ်ချေမှုန်း တိုက်ဖျက်ကြသည်ကို တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်  ယခုအခါ  နိုင်ငံတကာအသိုက် အဝန်းအချို့၌ အကြမ်းဖက်ဝါဒနှင့် အစွန်းရောက်မှုများ   အားပေးလာသည်ကို တွေ့ရသည်။

နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီသည် ဥပဒေအမှတ် (၂၆/၂၀၂၁)ဖြင့် ၂၀၂၁-၂၀၂၂ ဘဏ္ဍာနှစ်၊ (၆)လ အမျိုးသားစီမံကိန်းဥပဒေကို စက်တင်ဘာလ ၃၀ ရက်နေ့က ပြဋ္ဌာန်းလိုက်သည်။ ဤဥပဒေသည် ၂၀၂၁ - ၂၀၂၂ ဘဏ္ဍာနှစ် ၂၀၂၁ ခုနှစ် အောက်တို ဘာလ ၁ ရက်နေ့မှ ၂၀၂၂ ခုနှစ် မတ်လ ၃၁ ရက်နေ့အထိ ဒုတိယ(၆)လတာကာလ အတွက် ဆောင်ရွက်ရမည့် အမျိုးသားစီမံကိန်းဥပဒေဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် သက်ဦးဆံပိုင်ဘုရင်စနစ်၊ နယ်ချဲ့အရင်းရှင်စနစ် ချုပ်ငြိမ်းပြီးနောက် ဒီမိုကရေစနစ်ကို စတင်ဖော်ဆောင်ခဲ့သည်။ လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက် ပထမ အကြိမ်အဖြစ် ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီစနစ်ကို ဆယ်နှစ်ကျော် အကောင်အထည်ဖော်ပြီး နောက် တစ်ခန်းရပ်သွားခဲ့သည်။ ၂၀၁၀ ပြည့်နှစ်တွင် ပါတီစုံဒီမိုကရေစီစနစ်ကို ဆယ်နှစ်ကြာ အကောင်အထည်ဖော်ပြီးနောက် တစ်ခန်းရပ်ခဲ့ရပြန်သည်။ ပြည်သူ များ နှစ်သက်ကြသည့် ဒီမိုကရေစီစနစ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သော်လည်း အခြေခံအုတ်မြစ်ကို ခိုင်မြဲစွာမစိုက်ထူနိုင်သဖြင့် ရပ်ဆိုင်းသွားခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံကို တည်ဆောက်ရာ၌ ဥပဒေပြုရေး၊ အုပ်ချုပ်ရေး၊ တရားစီရင်ရေး မဏ္ဍိုင်ကြီးသုံးရပ် အပြန်အလှန်ထိန်းညှိပြီး တည့်မတ်ခိုင်မာအောင် ဆောင်ရွက်ကြ သည်။ နိုင်ငံတည်ဆောက်ရေး၊ ဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းများကို ဆောင်ရွက်ရာတွင် ဥပဒေ ပြုရေးမဏ္ဍိုင်မှ  ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ်များက လွှတ်တော်အသီးသီးတွင်  ဆွေးနွေး ဆုံးဖြတ်ဆောင်ရွက်ကြသည်။ ထိုသို့ဆွေးနွေးဆုံးဖြတ်ကြရာ၌ လုပ်ငန်းဘတ်ဂျက် များ၊ စီမံကိန်းလုပ်ငန်းများကို အတည်ပြုပေးသည်လည်းရှိသည်။ လျှော့ချသည် လည်းရှိသည်။ အချို့ကိစ္စများတွင်  အများပြည်သူအကျိုးစီးပွားနှင့်    စပ်လျဉ်း၍ ဆိုင်းငံ့ထားသည့်စီမံကိန်းများလည်းရှိသည်။

ဆရာဟူသည်မှာ အသိပညာ၊ အတတ်ပညာတစ်ခုခုကို သင်ကြားပြသပေးသူကို ဆရာဟု  ယေဘုယျအားဖြင့်   သတ်မှတ်ကြသည်။  ဆရာဟူသည်မှာ သိမ်မွေ့ နက်နဲပြီး ထူးကဲမွန်မြတ်သော ဂုဏ်ထူးဝိသေသများနှင့်ပြည့်စုံသည့် ပုဂ္ဂိုလ်တို့သာ ဖြစ်၏ မိမိတို့ လူတစ်လုံး သူတစ်လုံးဖြစ်အောင် ဆောင်ကြဉ်းပေးသည့်ပုဂ္ဂိုလ်များ တွင် မြတ်ဆရာတို့သည် မိဘတို့နှင့်ထပ်တူထပ်မျှ တာဝန်ဝတ္တရားကြီးမားပါ၏။

ပညာသည် နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက် အရေးပါသည့်အရင်းအမြစ်ဖြစ်သည်။  ပညာ သည် လူမှုဘဝမြင့်မားတိုးတက်ရေးအတွက် အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သည်။ တွေးခေါ် ဆင်ခြင်ဉာဏ်မြင့်မားတိုးတက်အောင် ပညာကိုအခြေခံ၍ စဉ်ဆက်မပြတ်ကြိုးစား အားထုတ်ရသည်။ စဉ်ဆက်မပြတ်သင်ယူနိုင်ရန်အတွက် အခြေခံပညာ၊ အဆင့်မြင့် ပညာတို့ကို တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် တတ်မြောက်အောင် လေ့လာဆည်းပူးကြရသည်။ နိုင်ငံတိုင်းသည် နိုင်ငံသားတိုင်း ပညာသင်ကြားနိုင်ရေးကို ဦးစားပေးဆောင်ရွက်ကြ သည်။

နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ၊ နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်က ပြည်ထောင်စုအစိုးရအဖွဲ့ အစည်းအဝေးအမှတ်စဉ် (၁/၂၀၂၁) တွင် “ဆီဝယ်ယူတင်သွင်းမှုပမာဏအရ ပြည်တွင်းထွက် စားသုံးဆီမပါ အရွယ် ရောက်သူတစ်ဦးအနေဖြင့် တစ်နှစ် ဆီစားသုံးမှုမှာ ၁၀ ပိဿာကျော်ခန့်ရှိသည်ကို တွက်ချက်မှုများအရသိရသဖြင့် တစ်ဦးချင်းဆီစားသုံးမှုကို  လျှော့ချကြရန်လိုပြီး ကျန်းမာရေးနှင့်လျော်ညီသည့် ဆီစားသုံးမှုများ  ရှိရန်လိုကြောင်း၊  ပြည်တွင်း၌ ဆီဖူလုံစွာထုတ်လုပ်နိုင်ပြီး ဆီစားသုံးမှုများကို လျှော့ချနိုင်မည်ဆိုပါက ပြည်ပမှ စားသုံးဆီတင်သွင်းမှုကို လျှော့ချနိုင်ပြီး နိုင်ငံ၏နိုင်ငံခြားငွေသုံးစွဲမှုများကိ

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ ဖွံ့ဖြိုးမှုသည် မည်သည့်အခြေအနေရှိသည်ဖြစ်စေ မဆုတ်ယုတ်ဘဲ တည်တံ့နေရန်အရေးကြီးသည်။ တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သည်ဆိုသော် လည်း  ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုနှင့်အတူ တည်ငြိမ်မှုကို တည်ဆောက်နိုင်သည်။ ဖွံ့ဖြိုးမှု ဆိုသည်မှာ လူမှုဘဝဆုတ်ယုတ်ယိုယွင်းခြင်းမရှိဘဲ အစဉ်ရှင်သန်လည်ပတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ စစ်အတွင်းကာလပင်ဖြစ်သော်လည်း ကုန်ထုတ်လုပ်ရေး၊ ရောင်းဝယ် ဖောက်ကားရေး၊ တည်ဆောက်ရေးတို့ပြုလုပ်ကြသည်ကို ကမ္ဘာ့သမိုင်းတွင် တွေ့ရ မည်ဖြစ်သည်။