ပြည်ထောင်စုသားတစ်ဦး

ဂျိုဆွန်းခေတ် နန်းတွင်းရိုးရာဝတ်စုံ ကိုယ်စီဝတ်ဆင်ထားသော ကိုရီးယားကလေးငယ်များသည် နန်းတွင်းရတနာ(၂) ဇာတ်ဝင်ခန်းသီချင်းကို သံပြိုင်သီဆို၍  အဖွဲ့လိုက် သရုပ်ပြတင်ဆက်နေသည်။ တီးမှုတ်ဖျော်ဖြေနေကြသူ တူရိယာပညာရှင်များကလည်း  ဂျိုဆွန်းခေတ် နန်းတွင်းရိုးရာယဉ်ကျေးမှု   ဝတ်စုံကိုယ်စီနှင့်။ စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုမှာတော့   နန်းတွင်းရတနာ(၂) ရုပ်မြင်သံကြားဇာတ်လမ်းတွဲတွင် အဓိကပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သော  ဂျိုဆွန်းဘုရင်မင်းကြီးနှင့် ကြင်ရာတော်   ဒုံရီတို့က အခမ်းအနားကို တက်ရောက် အားပေးရင်း အပြုံးကိုယ်စီဖြင့်။

မွေခံထိုက်စေပေးဝေလျက်ရှိ
ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ကိုရီးယားတို့သည် ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးတမ်း    အစဉ်အလာများကို  စဉ်ဆက်မပြတ်  ဆက်လက်ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်နိုင်ရန်     မျိုးဆက်သစ် များထံ    မွေခံထိုက်စေပေးဝေလျက်  ရှိသည်ကို      ဆဝါးတွေ့မြင်နိုင်သည်။ တစ်ဖက်ကလည်း    ကိုရီးယားရုပ်ရှင် အနုပညာရှင်များသည်  ယဉ်ကျေးမှု သံတမန်များသဖွယ် ကိုရီးယားနိုင်ငံ၏ သမိုင်းကြောင်းနှင့်  ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးစံများကို   ရုပ်ရှင်၊  ရုပ်မြင် သံကြားဇာတ်လမ်းတွဲများ  ရိုက်ကူး၍  အာရှနှင့်  ကမ္ဘာသို့  ထိုးဖောက်ဖြန့်ချိ လျက်ရှိကြသည်။ 
ရုပ်ရှင်နှင့်ဇာတ်လမ်းတွဲများဖြင့်
ဂိုဂူယောကို     တည်ထောင်ခဲ့သူ  ဂျူမုံအကြောင်းကို  ရိုက်ကူးထားသည့်  တောင်ကိုရီးယား        ရုပ်မြင်သံကြား ဇာတ်လမ်းတွဲ Jumong သည်  ၂၀၀၇  ခုနှစ်တွင် အာရှတစ်လွှား၌  အောင်မြင် ကျော်ကြားခဲ့သော   ရုပ်မြင်သံကြား ဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။
ထို့အတူ ၂၀၀၆ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ လတွင် ကေဘီအက်စ်ရုပ်သံက ရိုက်ကူး ထုတ်လွှင့်ပြသခဲ့သည့် Dae Jo Yeong ဇာတ်လမ်းတွဲမှာလည်း       ကမ္ဘာအနှံ့ လူကြိုက်များခဲ့သည်။ Dae Jo Yeong (ဒယ်ဂျိုယောင်း)သည် တရုတ်အင်ပါယာ ကို   ရဲရဲဝံ့ဝံ့  တော်လှန်ခဲ့၍   ကိုရီးယား သမိုင်းတွင်     စံနမူနာပြခေါင်းဆောင်အဖြစ် ပြဋ္ဌာန်းစာအုပ်များတွင် ဖော်ပြခြင်း ခံခဲ့ ရရုံမက တောင်ကိုရီးယား၏ဖျက်သင်္ဘော တစ်စင်းတွင်ပါ  အမည်ပေးဂုဏ်ပြုခံရ သော ဂိုဂူယောသူရဲကောင်းတစ်ဦး  ဖြစ် သည်။
အလားတူ   ဂျိုဆွန်းနန်းတွင်းအပျို တော်များအကြောင်းကို      ဇာတ်အိမ်   တည်ထားသော  Shadows  in  the Palace  ရုပ်ရှင်သည် ၂၀၀၇ ခုနှစ်တွင်  အောင်မြင်သည့်        ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား တစ်ကားဖြစ်ခဲ့သလို      ဂျိုဆွန်းဘုရင် ဂိုဂျန်ကို  နိုင်ခဲ့သည့်     မင်မိဖုရားကြီး၏ အကြောင်းဖြစ်သည့်    The Sword With  No Name  ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားမှာလည်း ၂၀၀၉  ခုနှစ်တွင်   လက်မှတ်ပေါင်း တစ်သန်းခွဲကျော် ရောင်းချရသည်အထိ အောင်မြင်ခဲ့သည်။
၂၀၁၁ ခုနှစ်က ပြသခဲ့သည့် War of  the   Arrows    ကိုရီးယားရုပ်ရှင်မှာမူ လက်မှတ်ပေါင်း    ခုနစ်သန်းကျော် ရောင်းချရသည်အထိ     အောင်မြင်ကျော် ကြားခဲ့သည်။   ဂျိုဆွန်းနိုင်ငံတော်ကို မန်ချူးတို့      ဝင်ရောက်ကျူးကျော်ခဲ့မှု သမိုင်းဇာတ်လမ်း ဖြစ်သည်။
ကိုရီးယားစစ်ပွဲ    နောက်ခံရုပ်ရှင် ဇာတ်လမ်းများမှာလည်း အထူးအောင်မြင် ကျော်ကြားခဲ့သည်။    ကိုရီးယားစစ်ပွဲ အတွင်းက       ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် အကြောင်းကို  ရိုက်ကူးထားပြီး  ၂၀၀၄ ခုနှစ်ကပြသခဲ့သည့်  Taegukgi   ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားမှာမူ လက်မှတ် ၁၁ သန်းကျော်  ရောင်းချခဲ့ရသည်အထိ   အောင်မြင်ခဲ့ သည်။  ကိုရီးယားစစ်ပွဲနောက်ခံ    The Front Line ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကမူ ၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင် တောင်ကိုရီးယားအကောင်းဆုံး ရုပ်ရှင်ဆုကို ရရှိခဲ့သည်။
ကမ္ဘာက ပိုသိမြင်လာ
ထိုထိုသော   ယဉ်ကျေးမှုသံတမန် ကိုရီးယားအနုပညာရှင်များ၏ ရုပ်ရှင်နှင့်  ရုပ်မြင်သံကြားဇာတ်လမ်းတွဲများကြောင့် ကိုရီးယားနိုင်ငံ၏သမိုင်းနှင့်       ရိုးရာ  ယဉ်ကျေးမှုအကြောင်းကို     ကမ္ဘာက ပိုသိမြင်လာခဲ့ကြရသည်။  ကိုရီးယားနိုင်ငံ နှင့် ကိုရီးယားလူမျိုးတို့အပေါ်  လေးစား အထင်ကြီးလာခဲ့ကြသည်။  ရင်းနှီးချစ်ခင် လာကြသည်။
မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း         ချန်ဂင် (နန်းတွင်းရတနာဇာတ်လမ်းတွဲ)    နှင့် ဒုံရီ (နန်းတွင်းရတနာဇာတ်လမ်းတွဲ-၂)တို့ကြောင့် ပရိသတ်များသည်  ကိုရီးယား တို့၏ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးစံများကို  ပို၍   ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့ကြရသည်။ ဂျူမုံနှင့် ဒယ်ဂျိုယောင်းတို့ကြောင့် မြန်မာ ပရိသတ်များသည် ဘူယော၊ ဂိုဂူယော၊ ဘတ်ဂျီ၊    ရှီလာခေတ်သမိုင်းများကို လေ့လာသိမြင်ခဲ့ကြရပြန်သည်။ကိုရီး ယားဘာသာစကားနှင့်ပါ ယဉ်ပါးလာရုံ မက ပဲခေါက်ဆွဲ၊  ကင်ချီ၊ ဆိုဂျူး စသည့် ကိုရီးယားအစား အသောက်များကလည်း  မြန်မာ့ဈေးကွက်အတွင်း   နေရာရလာ ခဲ့ကြသည်။ 
မြန်မာ့သမိုင်းမှမင်းကောင်းမင်းမြတ်များ
တကယ်တော့   မြန်မာ့သမိုင်းတွင် လည်း လက်ရုံးရည်၊ နှလုံးရည်ပြည့်ဝ သော     မင်းကောင်းမင်းမြတ်များစွာ   ပေါ်ထွန်းခဲ့ပါသည်။ ဗုဒ္ဓသာသနာတော်ကို  နေလို  လလို  ထွန်းလင်းတောက်ပလာ စေရန် လုံ့လဥဿဟဖြင့်  ကြိုးပမ်းတည် ဆောက်ခဲ့ကြသော   သာသနာပြုမင်းများ လည်း အများအပြားရှိခဲ့သည်။ 
တစ်ခုသော     တရားသဘင်တွင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး     အရှင် နန္ဒမာလာဘိဝံသက  “မြန်မာတွေ မြန်မာ့  သမိုင်းကို     လေ့လာဖို့ကောင်းတယ်။ သာသနာတော်ရဲ့   အခြေခံအုတ်မြစ်က  ပရိယတ္တိပဲ။ အနောက်ဘက်လွန်မင်းဆိုရင် ပရိယတ္တိ  စာသင်ကျောင်းကြီးတွေကို အများကြီး    ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းတည် ဆောက်ပေးခဲ့တယ်”ဟူ၍ မိန့်ကြားတော် မူခဲ့သည်။
မြန်မာသူရဲကောင်းများနှင့် ပညာရှိစာဆိုများ
ထို့အတူ မြန်မာ့ရာဇဝင်တွင်  ရဲစွမ်း သတ္တိပြည့်ဝသော     သူရဲကောင်းများ၊ ရဟန်းစာဆို၊   လူစာဆိုပညာရှင်များ လည်း အများအပြားပေါ်ထွန်းခဲ့သည်။ ပုဂံခေတ်တွင် အနန္တသူရိယအမတ်ကြီး ၏  “သူတည်း  တစ်ယောက်၊      ကောင်းဖို့ ရောက်မူ၊  သူတစ်ယောက်မှာ၊   ပျက်လင့် ကာသာ ဓမ္မတာတည်း”ဟူသည့် သံဝေဂ ကဗျာ၊  ပင်းယခေတ်တွင် စတုရင်္ဂဗလ အမတ်ကြီး၏ လောကနီတိ၊ အင်းဝခေတ် တွင် ရှင်မဟာသီလဝံသ၊  ရှင်မဟာရဋ္ဌ သာရနှင့် တောင်ဖီလာဆရာတော်တို့၏     ဆုံးမစာများ၊ ရှင်တေဇောသာရ၊  ရှင်ဥတ္တမ ကျော်၊ ကန်တော်မင်းကျောင်းဆရာတော်၊  ရှင်အဂ္ဂသမာဓိ၊  ရှင်အုန်းညို   စသည့် စာဆိုရှင်များ၏  ပျို့၊ ရတု၊  မော်ကွန်း၊ မေတ္တာစာ၊ တောလား  စသောကဗျာ လင်္ကာများ၊   ကုန်းဘောင်ခေတ်တွင် ဆရာတော် ဦးဗုဓ်၏     ဆုံးမစာနှင့်      သင်္ဂဇာဆရာတော်၏   သိင်္ဂါလောဝါဒ ဆုံးမစာများ၊ ဗြိတိသျှခေတ်တွင် လယ်တီ ဆရာတော်၊  မန်လည်ဆရာတော်တို့၏  ဆုံးမစာများ စသဖြင့်  ရဟန်းပညာရှင်ဓမ္မစာဆိုတို့၏ဩဝါဒကထာစာပေ ကဗျာ လင်္ကာများမှာ  ထင်ရှားခဲ့၏။
ဆီးဘန်နီဆရာတော်၊   အချုပ်တန်း ဆရာဖေ၊  စာရေးတော်  နော်ရထာသီဟ စသည့်   ပုဂ္ဂိုလ်များကား   သီပေါမင်း လက်ထက်တစ်ကြိမ်တစ်ခါ၊ လွတ်လပ် ရေးဆုံးရှုံးရသောအခါ ရင်ကွဲအံ့မျှနာကြည်း ခဲ့ကြသော မျိုးချစ်ဇာတိမာန်စာဆိုများ ဖြစ်ကြသည်။
ဆီးဘန်နီဆရာတော်၏      “သိင်္ဃ တန်ဆောင်၊         ဘုန်းတော်မှောင်၍၊ ကုန်းဘောင်နေမီး၊      မထိန်ညီးက၊ တိုင်းကြီးပြည်ကြီး၊      အချည်းနှီးလျှင်၊ ထီးသုဉ်းနန်းသုဉ်း၊      မြို့သုဉ်းသုည၊ သုဉ်းသုံးဝဖြင့်၊   ဖြစ်လာရလေ၊   တို့ တစ်တွေသည်၊ သေသော်မှတည့်  ဪ -  ကောင်း၏” ဟူသော  “တဖန်မှတ်စေ” ချီရတုမှာ  လွန်စွာပင်  ပြောင်မြောက်လှ ပေသည်။ လွတ်လပ်ရေးကို   မြတ်နိုးမှုနှင့် လွတ်လပ်ရေးကို      ပြန်လည်ရယူရန် အတွက် တပ်လှန့်နှိုးလိုက်သကဲ့သို့ပင်။
ထို့အတူ  မြန်မာနိုင်ငံသည်  လွန်ခဲ့ သော နှစ်ပေါင်းတစ်ထောင်ကျော်မှစ၍ ယနေ့တိုင် ကမ္ဘာပေါ်တွင်  ဗုဒ္ဓသာသနာ တော်၏ နောက်ဆုံးခံတပ်မြို့ကြီးအဖြစ် အခိုင်အမာရပ်တည်နိုင်ရန် သံဃာတော် အရှင်သူမြတ်များနှင့်  ရှေးခါဘိုးဘွား မိဘ ဆရာသမားတို့သည်    ခိုင်မာသော ယုံကြည်ချက်ဖြင့်   ခေတ်အဆက်ဆက် မြဲမြံစွာ   ဆုပ်ကိုင်၍    ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ခဲ့ကြ၏။      စစ်မှန်သော ငြိမ်းချမ်းမှု ဓမ္မအလင်းရောင်ကို သားစဉ် မြေးဆက်    လက်ဆင့်ကမ်းထွန်းညှိ ပေးခဲ့ကြ၏။
ဗုဒ္ဓသာသနာတော်နှင့်
မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့
ဗုဒ္ဓသာသနာတော်နှင့် ပတ်သက်၍ မြန်မာနှစ်ဆန်း ၁ ရက်နေ့တွင် နှစ်သစ် မင်္ဂလာအခါတော်နေ့၊   ကဆုန်လပြည့် နေ့တွင်  ဗုဒ္ဓအခါတော်နေ့၊   နယုန် လပြည့်နေ့တွင်  မဟာသမယအခါတော် နေ့၊  ဝါဆိုလပြည့်နေ့တွင်  ဓမ္မစကြာ အခါတော်နေ့၊ ဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၅  ရက်တွင် အနတ္တလက္ခဏအခါတော်နေ့၊ ဝါခေါင်လပြည့်နေ့တွင်   မေတ္တာအခါ တော်နေ့၊  တော်သလင်းလပြည့်နေ့တွင်  ဂရုဓမ္မအခါတော်နေ့၊  သီတင်းကျွတ် လပြည့်နေ့တွင်  အဘိဓမ္မာအခါတော် နေ့၊   တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့တွင် သာမညဖလအခါတော်နေ့၊  နတ်တော် လပြည့်နေ့တွင် ဓမ္မစာဆိုတော်များနေ့၊ ပြာသိုလပြည့်နေ့တွင်   ရှင်တစ်ထောင် အခါတော်နေ့၊ တပို့တွဲလပြည့်နေ့တွင်  ဩဝါဒပါတိမောက်  အခါတော်နေ့နှင့် တပေါင်းလပြည့်နေ့တွင်     မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ ပြည်တော်ဝင်    အခါတော်နေ့တို့ကို ဘာသာရေး    အထိမ်းအမှတ်နေ့များ အဖြစ် ရှေးအတီတေကာလမှ ယနေ့တိုင် အစဉ်အလာမပျက်  ကျင်းပခဲ့ကြသည်။
အလားတူ    ရှေးခါဘိုးဘွားမိဘ ဆရာသမားတို့သည်  မြန်မာ့ရိုးရာ ၁၂ လ ရာသီပွဲတော်များဖြစ်သည့် တန်ခူးလ- သင်္ကြန်ပွဲ၊ ကဆုန်လ-ညောင်ရေသွန်းပွဲ၊ နယုန်လ- စာပြန်ပွဲ၊ ဝါဆိုလ-ဝါဆိုပွဲ၊ ဝါခေါင်လ- စာရေးတံမဲပွဲ၊ တော်သလင်း လ - လှေပြိုင်ပွဲ၊   သီတင်းကျွတ်လ- မီးထွန်းပွဲ၊ တန်ဆောင်မုန်းလ-ကထိန်ပွဲ၊ နတ်တော်လ-စာဆိုတော်ပွဲ၊  ပြာသိုလ-မြင်းခင်းပွဲ၊
တပို့တွဲလ-ထမနဲပွဲ၊     တပေါင်းလ- သဲပုံစေတီပွဲတို့ကို       မြန်မာ့ရိုးရာ  ယဉ်ကျေးမှု    အမွေအနှစ်ပွဲတော်များ အဖြစ်   သားစဉ်မြေးဆက်    ခေတ် အဆက်ဆက်    လက်ဆင့်ကမ်းအမွေ ပေးဝေခဲ့ကြ၏။
မျက်မှောက်ကာလတွင်မူ အဆိုပါ မြန်မာ့ရိုးရာ   ၁၂  လရာသီပွဲတော်များ သည် စိန်ခေါ်မှုပေါင်းများစွာ   ရင်ဆိုင် ကြုံတွေ့လာခဲ့ရသည်။ အချို့အချို့သော မြန်မာများကိုယ်နှိုက်က မိမိတို့၏ကိုယ်ပိုင် ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့ရိုးရာ       ဝိသေသ လက္ခဏာများအပေါ်    လေးစားတန်ဖိုး ထားမှုနည်းပါးလာကြသည်။   ဘာသာ  သာသနာ၊  ယဉ်ကျေးမှုကို   အရောင် အမျိုးမျိုးဆိုးလာကြသည်။   အိမ်နီးချင်း နိုင်ငံအချို့ကလည်း    ကမ္ဘာလှည့်ခရီး သွားများကို ဖိတ်ခေါ်နိုင်ရန် မြန်မာ့ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုပွဲတော်များကို ပုံတူကူးချ၍ ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှုအဖြစ် ဖော်ဆောင်မှု အချို့ရှိလာခဲ့ကြသည်။      ဤသို့ဖြင့် နှစ်ပေါင်းထောင်ချီတည်တံ့ခဲ့သော မြန်မာ့ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု    အမွေအနှစ်တို့သည် တစ်စတစ်စ  အရိုးပေါ်  အရွက်ဖုံးလာခဲ့ ချေပြီ။    ယဉ်ကျေးမှုကွယ်ပျောက်ပါက လူမျိုးပါပျောက်ပေလိမ့်မည်။
သို့ဖြစ်ရကား မတ္တရာသူဋ္ဌေးကျောင်း ဆရာတော်ဘုရားကြီး  ဘဒ္ဒန္တမာနိတသိရိ ဘိဝံသ(ကထိကရဟန်း)၏ ---
ဒို့ဘိုး ဒို့ဘွား ဒို့မျိုးများက
နောက်သား နောင်လာကိုးကွယ်ရာဖို့
များစွာစေတီ ခံ့ထည်တန်ဆောင်း
ကျောင်းနှင့်ဇရပ် ပြာသာဒ်ဝေဝေ
တည်ခဲ့ပေ၏။
ခုနေအခါ သာသနာလည်း
ရှေးခါဘိုးဖ ပေးခဲ့ကြ၍
တွေ့ကြရပြီ ကြုံရပြီတည်း။
ထိုဤများစွာ မွေဓမ္မကို
ဒို့ကဆက်ခါ ခံယူကာဖြင့်
ညီညာအားကြိုး ဒို့သယ်ပိုးမှ
ဒို့မျိုးဘာသာ  သာသနာသည်
ရှည်ကြာတည်တံ့နိုင်လိမ့်သော်။
ဟူသည့်   “ဒို့တာဝန်”   ကဗျာလင်္ကာ  ပါအတိုင်း မြန်မာ့ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုအမွေ အနှစ် ဓလေ့ထုံးစံများကို  သမိုင်းပေး တာဝန်တစ်ရပ်အဖြစ်    မြန်မာတိုင်း လေးစားမြတ်နိုး       တန်ဖိုးထား၍ ထိန်းသိမ်းကာကွယ်   စောင့်ရှောက်ကြ ပါစို့။    ။