ဗြိတိသျှနယ်ချဲ့လက်အောက်      သူ့ကျွန်ဘဝမရောက်ခင်က မြန်မာနိုင်ငံသည် ဘုရင်အုပ်ချုပ်သည့် ပဒေသရာဇ်နိုင်ငံဖြစ်သည်၊၊ မြန်မာနိုင်ငံသာမက    အာရှတိုက်တစ်ခုလုံး   အရှေ့တိုင်းပုံစံ ပဒေသရာဇ်စနစ်ကို ကျင့်သုံးနေကြခြင်းဖြစ်သည်၊၊ နိုင်ငံများ၏ ပိုင်နက်နှင့် နယ်စပ်စည်းမျဉ်းများက ပဒေသရာဇ်မင်းတို့ အင်အား ကြီးလျှင်ကြီးသလောက်၊ လက်ရုံးဆန့်တန်းနိုင်လျှင် ဆန့်တန်းနိုင် သလောက် ကျယ်ဝန်းကြရသည်၊၊ အုပ်ချုပ်ရေးဗဟိုသည် မြို့ပြ ယဉ်ကျေးမှု Civilization အဖွံ့ဖြိုးဆုံး၊ စီးပွားရေးအချက်အချာ၊ ကာကွယ်ရေးစွမ်းအား အတောင့်တင်းဆုံးနေရာတို့မှာ တည်ရှိသည်၊၊ 

၂၀၁၁ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၁ ရက်နေ့။ နှစ်ပေါင်း ၅၀ ကျော်ကြာ နိုင်ငံရေး နှင့်    စီးပွားရေးတို့တွင်  ဗဟိုဦးစီးစနစ်ကို    ကျင့်သုံးခဲ့သည့် မြန်မာနိုင်ငံ၏     သမိုင်းကြောင်း    အလှည့်အပြောင်းအဖြစ် ဒီမိုကရေစီနည်းကျ ရွေးချယ်တင်မြှောက်သည့် အစိုးရတစ်ရပ် စတင်ပေါ်ပေါက်လာသည်။ လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက် ဆယ်စုနှစ် တစ်ခုကျော်ကြာ    ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီစနစ်   ကျင့်သုံးခဲ့ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံရှိခဲ့သည့်တိုင်အောင်   ရာစုနှစ်ထက်ဝက်ကျော်မျှ ကင်းကွာနေခဲ့ပြီဖြစ်ရာ ပြန်လည်မွေးဖွားလာသည့် သီးကင်းနုနု ဒီမိုကရေစီ အခြေတည်မြဲမြံခိုင်ခံ့အောင် ထိုစဉ်က အစိုးရနှင့် ပြည်သူတို့များစွာ အားထုတ်ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသည်။

နိုင်ငံ့စီးပွားဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရန် ပြည်ပပို့ကုန်များ တိုးမြှင့်တင်ပို့ နိုင်ရေးက   အရေးကြီးသည်။   မြန်မာနိုင်ငံသည်   စိုက်ပျိုးရေး အခြေခံစီးပွားရေးနိုင်ငံဖြစ်ခြင်းကြောင့် စိုက်ပျိုးမွေးမြူထုတ်ကုန် များ ပိုမိုထုတ်လုပ်နိုင်မှသာ ပြည်ပသို့ ပိုမိုတင်ပို့နိုင်မည်ဖြစ်ရာ အဓိက   စိုက်ပျိုးထုတ်ကုန်များဖြစ်သည့်  ဆန်၊  ပဲ၊  ပြောင်း တို့ကို  ပိုမိုစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်နိုင်ရေး  ကူညီပံ့ပိုးတွန်းအားပေးဖို့ လိုအပ်သည်။